Auteur:
Anne Vellinga
Genre:
roman
Uitgave:
paperback, 316 pagina's
Uitgever: Uitgeverij Bagage, november
2013
Omslag: Frans Reijers, www.stiptweb.nl
ISBN13:
978 94 91880 00 1
Over
de auteur:
Anne
Vellinga (1951) woont en werkt in Hoorn. Al tijdens haar jeugd en
later in haar loopbaan als onderwijzeres kwam haar talent voor het
schrijven en vertellen van verhalen aan het licht. Ze schreef onder
meer veelgelezen columns in het Noordhollands Dagblad. Haar blogs op
www.annevellinga.nl werden in korte tijd door meer dan 15.000
bezoekers gelezen. ‘Sophie – Genius Loci’ is haar debuutroman.
'Mijn
passie is het avontuur van het gewone leven, maarrrr zo gewoon is dat
niet!
Ik
verhaal hierover in columns, gedichten, korte verhalen en romans.
Onder
Columns vind je een selectie van columns die ik de afgelopen tien
jaar voor het NHD schreef. In mijn Blog lees je actuele
gebeurtenissen en ontwikkelingen.
Ik
ben een scharrelaar, jager en fantast. Overal vind ik wat, een
gemummificeerde hagedis, een boomstronk, kapotte kopjes, lapjes stof,
papier, kralen. Daar ga ik mee aan de gang. Collages, mozaïeken,
objecten.
Mijn
leven begon in 1951 met mijn geboorte in West Kapelle, waar de
vuurtoren lichtflitsen stuurde door de nacht en de molen haar wieken
draaide. Paarden klepperden over de keitjes en trokken karren beladen
met zwarte steenkool en muffe aardappelschillen.
Sindsdien
heb ik allerlei studies en werk gedaan en in ontelbare huizen gewoond
in bijvoorbeeld Tiel, Groningen, Arnhem, Amsterdam, Alkmaar. Mijn
kleinste huisje was in Beek, een diepe kast waar net een matras en
een tafeltje in pasten, maar wel met dakvenster naar de sterrenhemel,
mijn grootste huis was Villandry, een imposant gebouw in een bos bij
Nijmegen, waar ik woonde en lesgaf.
Wat
mij boeit is de geheimzinnige samenhang tussen de plek waar je leeft
en het avontuur van je leven. Het zit hem in de zee, die vloeibare
grens die je niet overschrijden kunt, de rivier de Waal, komend van
verre en verdwijnend in de verte, de Nijmeegse heuvels met hun
uitgestrekte wouden en verscholen daartussen diepe leemkuilen.'
Samenvatting:
Columniste
Sophie woont in Amsterdam met Otto, die filosofie studeert. Wanneer
hij onverwacht hun langdurige relatie verbreekt, valt de bodem weg
onder haar bestaan. Omdat ze de inspiratie voor haar dagelijkse
column kwijt is, gaat ze op zoek naar een andere plek waar ze kan
schrijven.
Sophie's innerlijke zoektocht voert
haar, via een verlaten boerderijtje in de Betuwe en herinneringen aan
haar jeugd in Nijmegen, naar Duitsland. Tijdens haar onverwachte
verblijf in het ruige Fichtelgebirge valt alles op z'n plek en wordt
Sophie uitgedaagd om te gaan staan voor wie ze is.
Mijn mening:
Een
heel mooi verhaal waarin je mee op reis gaat in de belevingen van de
hoofdpersoon, Sophie.
Omdat het heel nauw komt
dat je elk woord in je opneemt om het verhaal goed tot zijn recht te
kunnen laten komen, is het absoluut geen boek om even tussendoor te
lezen.
Het is een boek dat het verdient
om in alle rust gelezen te worden. Je wilt tenslotte niets missen van
de gedachtegang van Sophie. Ze springt vaak in tijd terug met haar
innerlijke zoektocht.
Het werkt niet
storend tijdens het lezen, maar verklaart veel.
De
sierlijke manier van schrijven, beschrijven en omschrijven van alles
is heerlijk om te lezen.
Je ziet alles voor je
ogen gebeuren wanneer je leest hoe Sophie bedenkt hoe haar omgeving
er uit moet zien als ze een boek gaat schrijven:
'Ik
zie wat mij ontbreekt. Een wit boerderijtje met rieten kap en blauwe
luiken. Een eiken tafel achter een roederaam, met uitzicht op
een bloeiende tuin vol vlinders en vogels, kippen en konijnen,
een vijver met vissen en waterlelies, een bankje onder
een overhangende treurwilg.'
en:
'Voldoende
rust. Een hond, erop uit, samen. Thuiskomen. Kachel aan, een
houtkachel met vlammen, kopje koffie, hond aan mijn voeten, bloemen
uit eigen tuin in de vaas, appels van eigen boom op de schaal. Blik
op oneindig en schrijven maar, een heel boek.'
Wanneer
Otto, waar ze al jaren mee samenwoont de relatie verbreekt, denkt ze
steeds meer aan hun verhouding en hoe zij daar in stond ten
opzichte van hem en andersom.
Ook
hoe de auteur de naam van een voormalig vriendin van Otto schrijft,
is prachtig: Laaaaaura !
Je hoort het
haar zeggen, smalend !
Heel mooi om te lezen
vond ik ook de stukjes waar het over de hond van Sophie, als
kind ging.
Er zitten ook
hilarische beschrijvingen tussen. Sophie opent de deur van de
ouderlijke slaapkamer:
'Mijn
vader was misvormd. Er hing een bot uit zijn lijf, even dacht ik nog
dat het een kluif van Finsjie was, maar toen mijn vader zich
oprichtte om de deken te pakken , zag ik dat het vastzat aan mijn
vader, het wanstaltige bot wees naar zijn navel.'
De
laatste hoofdstukken had ik een brok in mijn keel. Ik was trots op
Sophie, het was net of ik haar persoonlijke kende, zo was ik in
het verhaal getrokken.
Ik kan wel door
blijven gaan met opnoemen wat ik allemaal mooi vond, maar lees gewoon
dit ontroerende, mooie, grensoverschrijdende boek !
Neem
er zeker de tijd voor, je krijgt er zoveel voor terug !
Ik
waardeer dit boek met 5/5 sterren.
4
december 2013