Schiet
maar,
ik
ben
toch
al
dood
Een
buitengewone roman vol verrassende
plotwendingen en emoties, vanaf de geheimzinnige titel tot aan het
aangrijpende slot.
Waar
gaat het verhaal over?
Aan het einde van de negentiende eeuw, gedurende
de laatste fase van het tsarenrijk, moet de Joodse familie Zucker
Rusland ontvluchten. Bij aankomst in het Beloofde Land koopt Samuel
Zucker het land van de Ziads, een Arabische familie met Ahmed aan het
hoofd. Tussen Samuel en Ahmed ontstaat een hechte vriendschap die,
ondanks religieuze en politieke verschillen, generatie op generatie
blijft bestaan.
De
met elkaar vervlochten levens van de Zuckers en de Ziads vormen een
mozaïek van verraad en beproevingen, van mogelijke en onmogelijke
liefdes - een beeld van het hachelijke leven en samenleven in een
sfeer van wederzijdse onverdraagzaamheid in het Beloofde Land.
Mijn
mening.
Een historische roman die mijn aandacht vasthield door alles wat er
in gebeurde. Zowel door de gebeurtenissen in de families waar het
hier over gaat als door wat er tegelijkertijd in de wereld om hen
heen gebeurde.
Het
verhaal begint op het punt in de geschiedenis waar Marian Miller in
het moderne Jeruzalem op zoek gaat naar Aaron Zucker. Ze ontmoet
Ezechiël, zijn vader. Marian is een medewerkster van
Vluchtelingenwerk dat gesubsidieerd wordt door de EU en ze heeft als
taak de problemen te onderzoeken van mensen die door
oorlogshandelingen of en door andere oorzaken zoals natuurrampen
verdreven zijn van de plaats waar ze leefden.
Hoe actueel kan een verhaal zijn?
Hoe actueel kan een verhaal zijn?
In het
geval van Marian gaat het weliswaar over Palestijnen, maar ook hier
zijn het vluchtelingen waar het verhaal over handelt. Niet alleen
Palestijnen, maar ook Joden hebben moeten vluchten zoals Ezechiël
vertelt.
Zijn vader Samuel was een Rus van Poolse afkomst uit het Rusland van de tsaren.
Zijn vader Samuel was een Rus van Poolse afkomst uit het Rusland van de tsaren.
'Als u
tijd hebt om naar die geschiedenis te luisteren…'
'Het kan een manier zijn om de dingen beter te begrijpen.'
'Het kan een manier zijn om de dingen beter te begrijpen.'
Het
was alsof ik mee mocht luisteren naar de verhalen over de
glamour van Parijs, ook in die tijd was het al een stad van grote
allure. Over de generaals, de pasja's van het Ottomaanse Rijk en over
de Nazi-vernietigingskampen. En hoe de personages in die tijd door
het leven gingen.
Wanneer
Samuel in het Beloofde Land aankomt, ontmoet hij Ahmed. Een Palestijn
waarvan hij een stuk land kan kopen. Ze worden vrienden en wonen in
'De tuin van de hoop' zoals ze de kleine samenleving noemen die daar
ontstaat met mensen van allerlei origine. Zowel Joden als Palestijnen
wonen daar. Ze moeten wel aan elkaar wennen, maar er is steeds hoop
en vooral vriendschap!
Deze
auteur heeft alles zo goed beschreven dat het was alsof ik er bij
aanwezig was. De kleding, de geuren die uit de keukens kwamen en de
sociale gewoontes van de diverse volken. Bovendien benadrukt ze in
deze roman dat historische aspecten belangrijk zijn voor de
ontwikkeling van de mensen in de tijd waarin ze leven. Hoe ze
zichzelf als mens ontwikkelen, hoe ze denken en voelen, het hangt af
van wat er in de wereld gebeurt.
Hoewel er
veel herhaald werd en de familiebanden van de personages benadrukt
werden heb ik me geen moment verveeld gevoeld tijdens het lezen van
deze roman. Belangrijk is dat Julia Navarro twee heel verschillende
standpunten heeft kunnen benadrukken, zonder een oordeel te vellen.
Er wordt wat meer verteld over het Joodse standpunt, maar ik heb
aangenomen dat het komt door de tijd waarin het verhaal zich
afspeelt. De mensen lijken steeds op de vlucht te zijn of voelen zich
aangevallen door de andere bevolkingsgroep.
‘Denk
je dat wij, Arabieren en Joden, ooit nog eens samen kunnen leven?’
vroeg Ayah haar, terwijl ze haar tranen droogde. ‘Pas wanneer er zo
veel doden zijn dat nog een dode meer ondraaglijk zal blijken. Dan
zullen de mensen pas met elkaar gaan praten.’
Naarmate
het einde van het boek nadert komt een plotwending die ik niet
verwacht had. Ik kon mijn tranen niet bedwingen, zo heeft het me
gegrepen. Hier komt ook de titel aan de orde.
Ik ben
blij dat ik dit boek heb gelezen, het heeft me zoveel inzicht gegeven
in wat er is gebeurd in de honderd jaar waarin het verhaal zich
afspeelt. Het is fictie, maar geeft veel inzicht in de werkelijkheid.
Twee
families, gescheiden door het geloof maar bij elkaar door hechte
vriendschap. Je voelt hun angst voor de toekomst en de hoop op betere
tijden. Soms tegen beter weten in.
Over
de auteur:
(foto: Wereldbibliotheek)
Julia
Navarro (Madrid, 1953) is journalist. Haar werk is vertaald in 27
talen.
Reserveer
dit boek bij uw lokale boekhandel of via:
Boekgegevens:
Titel:
Schiet maar, ik ben toch al dood
Auteur:
Julia Navarro
Genre:
vertaalde literatuur
Uitgave:
paperback, 768 pagina's
Uitgever:
Wereldbibliotheek, november 2015
ISBN:
978 90 28426 48 1
ISBN:
978 90 28441 59 0 (e-book)
NUR:
302
Oorspronkelijke
titel: Dispara, yo ya estoy muerto
Vertaling:
Bart
Peperkamp
Omslag:
Karin van der Meer
Echt een mooi boek
BeantwoordenVerwijderenEen aanrader!
VerwijderenDit lijkt me een heel mooi boek. Ik maak graag kans. :)
BeantwoordenVerwijderen