'Palliatieve zorg of de gladiolen', geschreven door Kees Haak - Dagboek van een kankerpatiënt

'People will forget what you said, they will forget what you did, but they will never forget how you made them feel.'

Palliatieve zorg of de gladiolen

Kees Haak, journalist en auteur, schreef dit dagboek met de dood op de hielen, tussen vrees en vonnis. Het werd een realistisch, soms hilarisch verslag van zijn ziekteproces. 

Maar het is meer.

Hij blikt ook terug op een halve eeuw journalistiek denken en doen, gehuld in een turbulent leven zonder spijt. Bang voor de dood?

'Niet echt, maar wel voor het gedoe eromheen.'

Vrijdag 30 september 2016 overleed Kees Haak (77).

In de maanden april, mei, juni en juli van datzelfde jaar werkte hij aan een dagboek dat op 9 september uitgegeven werd door Uitgeverij Aspekt.

Op het voorblad staat Voor 'Zomaar Manou'. Dit verwijst naar een affiche van de aankondiging van een optreden van zijn geliefde Manou. Die affiche heeft hem dusdanig geïntrigeerd dat hij een ontmoeting met haar regelde en samen met zijn toenmalige vrouw dat optreden heeft bezocht. Hij was op slag verkocht.

De eerste aantekening in zijn dagboek is van 16 april 2016 en de laatste (met uitzondering van zijn Postscriptum) is van 12 mei 2016, de dag waarop duidelijk werd dat het palliatieve zorg zou worden; de oncoloog heeft die dag laten weten dat er uitzaaiingen in de longen waren en er niets meer aan te doen is. 'Ik hield toch al niet zo van gladiolen' is de aanvulling op dit bericht.

Dit laatste zet een beetje de nuchtere toon in het hele dagboek. De humor is niet achterwege gebleven, maar vooral de eerlijkheid die hier de boventoon voert is ontroerend om te ervaren.

Dit boek was voor Kees Haak de laatste kans om een en ander op papier te zetten, want 'wie schrijft die blijft'. Alles wat voor hem belangrijk was passeert in dit boek de revue; het belang van de dagbladen omdat daar de broodnodige achtergronden te vinden zijn, zijn openhartige publicaties in 2014 en 2015 over zijn ziekte, verzorging en nog meer. 

Hij vraagt zich af hoe lang hij nog hij nog zal leven om in dit dagboek zijn herinneringen neer te zetten. Gaandeweg merkt hij dat korte stukjes schrijven hem nu het beste afgaat. Het lucht hem op.

Kees was zich goed bewust van wat allemaal op Manou af kwam tijdens zijn ziekte; 'Kanker heb je met zijn tweeën. Manou weet daar alles van.'

Ook vakanties van zijn dochter die hij mist en zijn zoon waar hij veel hulp van krijgt worden in dit boek besproken.

De mooie en minder mooie dingen in zijn herinnering die het waard waren om te vermelden, werden opgeschreven. 

Zoals het handelen van de Rabobank waardoor hij het contact met hen verbreekt en klant wordt bij de ING; dit zal voor veel lezers herkenbaar zijn.

Mooie herinneringen heeft hij aan een paar dat samenwoont; een ex-pater en een ex-non.

'Tijd voor een praatje hadden ze altijd. De gesprekjes gingen nooit over God, maar wel over kleine dingen die belangrijk zijn in het leven, over liefde en vriendelijkheid, over dat de wereld toch eigenlijk heel mooi was, ja dus eigenlijk toch over God.'

In dit boek heeft hij zichzelf op vrijdag de dertiende 2016 de vraag gesteld; 'wie is Kees Haak eigenlijk?' en heeft getracht daar een eerlijk antwoord op te geven, zoals je zult kunnen lezen.

Het terugkijken naar zijn kindertijd, de herinnering aan zijn ouders, zijn gezin maar vooral de liefde voor Manou en zijn begrip voor de onzekerheid door de spanning die Manou gevoeld heeft tijdens zijn ziekte. Dit alles lees je in dit boek, maar ook zijn vragen over wat hij nog op papier moet zetten, nog moet regelen voor alles en iedereen voordat…

In het postscriptum met aantekeningen tot en met de laatste op 28 juli waar hij alleen nog kan melden dat de pijn niet te harden is, worden de puntjes nog op de i gezet, voor zover dat mogelijk is.

In dit boek begon ik met lezen en kon niet meer stoppen. 

Na de laatste bladzijde rolden de tranen over mijn wangen; de kracht die spreekt uit de openheid en eerlijkheid van dit boek hebben me enorm geraakt. 

Kees Haak zie ik als een man die het leven gevierd heeft zolang dat mogelijk was en bij voorbaat in de tijd die hem nog restte zijn geliefden wilde bijstaan waar dat maar kon. Respect!

De auteur:

(foto: Twitter)

Kees Haak (1939-2016) Hbs-a. Gehuwd met Manou. Kinderen: Natasja en Merlijn. 

Journalistieke loopbaan: Het Vrije Volk, Haagsche Courant, free lance, Ombudsman Rotterdams Dagblad. Stafdocent journalistiek Fontys Hogeschool Journalistiek. 

Auteur levensverhalen: Aafje Terpstra; organist, Gerard ‘t Hart; beeldend kunstenaar en Cees Cupido; koeienboer.

Kees schreef voorjaar 2016 zijn eigen levensverhaal. 

Uitgever Aspekt gaf het in september j.l. uit onder de titel ‘Palliatieve zorg of de gladiolen’.

Palliatieve zorg of de gladiolen is verkrijgbaar via

Mevr. B.M. Haak- van Roon (Manou)

Rek: NL 29 INGB 0003824887 , 12 euro (10 €  boek en 2€ verzendkosten)

via uw lokale boekhandel of bij:

bol.com
Ako.nl
Bruna.nl
ECI.nl
Libris.nl

Boekgegevens: 

Titel: Palliatieve zorg of de gladiolen

Auteur: Kees Haak

Genre: mens en maatschappij

Uitgave: paperback, 138 pagina's met foto's

Uitgever: Uitgeverij Aspekt BV, september 2016

Cover: Schilderij Manou Haak, olieverf op doek

ISBN: 978 94 63380 77 5

NUR: 740