'Graag Gelezen', mijn boekenblog: 'De Spiegel', geschreven door Harrie Seeverens

Leven met een hond

De Spiegel

Boekgegevens:

Titel: De Spiegel

Auteur: Harrie Seeverens

Genre: waargebeurde verhalen

Uitgave: paperback, 174 pagina's

Uitgever: Uitgeverij Aspekt, maart 2017

ISBN: 9789463381611

NUR: 402

Wanneer je naar de cover kijkt zou je kunnen denken dat het een grappig verhaal wordt over een hond die uitzonderlijk bijdehand is.

Het verhaal gaat inderdaad ook over een hond, maar nog meer over de mensen rondom de hond. En als je het toelaat; ook over jezelf.

In de proloog stelt de auteur zich aan de lezer voor en vertelt hoe zijn achtergrond hem van dienst is geweest bij een aantal beslissingen die hij later in zijn leven heeft genomen.

De cursief gedrukte gedeelten gaan over Floortje, over 'zijn' gezondheid of over de situatie waarin 'hij' zich bevindt.

Al met al is het geen grappig boek, maar een boek waar je zeker wat aan hebt. Het komt heel dichtbij jou als mens, zelfs wanneer je geen huisdier hebt of gehad hebt.

Er wordt je als het ware een spiegel voorgehouden wanneer je leest over de manier waarop de auteur en zijn vrouw, maar ook de omgeving van Floortje 'hem' behandelden en 'zijn' situatie beoordeelden. Het linkje van omgaan met hond naar omgaan met mens in bepaalde gevallen werd hier heel duidelijk.

Seeverens vraagt zich af of Floortje in de hemel kan komen en of hij 'hem' dan nog wel terug kan vinden.

Zijn beschouwing van de Divina Commedia van Dante is prachtig om te lezen, maar heeft niet direct met Floortje zelf te maken. Wel met de manier van denken rondom de situatie van Floortje.

De Spiegel is een aangrijpend verhaal geworden; je proeft het verdriet en de wanhoop van de auteur en zijn vrouw wanneer ze beseffen dat het zo niet verder kan gaan.

Er moet iets gebeuren. Maar Floortje is zo lief en zo dankbaar. Hoeveel pijn moet 'hij' nog lijden, vragen ze zich af.

Goed om dan ook weer even stil te staan bij palliatieve zorg en euthanasie; een spuitje geven gebeurt niet alleen bij dieren tenslotte. De zware druk die artsen en het verzorgend personeel in de verzorgingshuizen op zich gelegd voelen, wordt ook besproken. Een goede vergelijking met de bazen van zieke dieren; ook zij moeten de ontlasting opruimen van de zieken, het is lastig en vies werk maar ze houden tegelijkertijd van deze zieke. Mopperen tegen de patiënt is uit den boze.

Ondanks dat het een dun boekje is, is het geen boek om even tussendoor te lezen. Het is een aangrijpend verhaal en de voetnoten nodigen je uit om achter in het boek even na te slaan waar deze voetnoot betrekking op heeft. Je wordt er tenslotte niet dommer van!

De auteur: