'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: Blauw gras

Ze zeggen dat het gras groen is.

Wij lopen op blauw gras.

Ik ben een van de deelnemers aan de blogtour van Blauw Gras die is georganiseerd door Godijn Publishing. Onder aan deze pagina treft u een overzicht van de deelnemers met de bijbehorende data van publicatie.

Onlangs werd mijn recensie gepubliceerd op de website en FB-pagina van Kinderboeken.

Blauw Gras is geen kinderboek, maar het verhaal gaat over kinderen en het past daarom prima op de website van Kinderboeken.

Blauw Gras

Haar ongelofelijke zijn

Blauw Gras vertelt het verhaal van Elly Godijn die een dochter krijgt van 700 gram; Lotus werd 15 weken te vroeg geboren en ze had een slechte levensverwachting.

Elly schreef iedere dag in een soort dagboek haar gedachten, gevoelens en ervaringen neer. Pas later werd alles samengevoegd tot een echt boek, haar debuut.

Dit verhaal, wat een ruggensteun kan zijn voor menige moeder die in een vergelijkbare situatie verkeert, zie ik toch meer als het durven neerschrijven van heel persoonlijke ervaringen die bewaard moeten blijven voor alle leden van haar familie. Op deze manier zal niemand het bestaan van Sam vergeten, hoe kort dat ook was.

Bij het raam verschijnt een vlinder met donkerrode vleugeltjes en op iedere vleugel een zwart "oog".

'Dag vlinder, ik ken jou,' fluister ik geluidloos. Met mijn mond vorm ik de woorden.

Met Sam is het uiteindelijk begonnen, dit verhaal over onvoorwaardelijke liefde, de kracht van een gezin, de bewustwording van de feiten en de ongelooflijke hoop die dit gezin en vooral Elly heeft vergezeld op hun pad.

In de proloog lees je over een bevalling van een zoontje na vier maanden zwangerschap. Elly wist eigenlijk al eerder dat het niet helemaal klopte, maar Sam heeft al een plaats ik haar hart veroverd. 'Een klein perfect minimensje.'

Drie weken later krijg ik bezoek van een dagpauwoog vlinder. In januari zijn er geen vlinders, maar jij bent er wel. Ik open het raam en laat je naar buiten fladderen. Vrij. 'Dag Sam, dag mooie vlinder.'

Sam zou het vierde kind geweest zijn, naast Luna (12), Thomas (9), en Yort (6). Al snel liet Sam haar weten dat er een vijfde kind zou komen, een meisje. En haar naam zou Lotus zijn. Over jongensnamen hoeven Elly en haar echtgenoot Frits dus niet na te denken. Dat deden ze ook niet.

Je begint met lezen in Blauw Gras en legt het niet meer weg. Er komen een heleboel medische termen voorbij maar die worden meteen verklaard in datzelfde hoofdstuk. Dat is prettig lezen op deze manier.

Bovendien staat achterin het boek nog een verklarende woordenlijst.

Ook de gevoelens van het gezin en het verplegend personeel worden mooi verwoord; het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.

Deze uitputtingsslag mondt uit in een grote zege: Lotus!

Ik heb dit boek graag gelezen en waardeer het met vier fonkelende sterren.