'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: Kroniek van een verzonnen leven

Kroniek van een verzonnen leven

Het verhaal:

In 'Kroniek van een verzonnen' leven komt in een van godsdienst en plichtsgevoel doordrenkt milieu op het Vlaamse platteland een zesjarige jongen thuis met zijn eerste rapport: honderd op honderd.

Die prestatie wordt de drijfveer van zijn leven: de beste zijn, altijd en overal.

Maar een andere ervaring is minstens zo bepalend voor zijn verdere leven: hij is getuige van een verkrachting die eindigt in doodslag. Het daardoor ontstane trauma tekent hem voorgoed in zijn omgang met de vrouw en zijn worsteling met seksualiteit. Lichamelijkheid en seks zijn van een verboden, lagere orde.

Pas als ouder wordende man komt hij via een aantal confronterende situaties en ontmoetingen in het reine met zichzelf.

Deze roman schetst via een ragfijn netwerk van draden tussen de wereld van het kind en die van de oude man een mensenleven van de vroege jeugd tot de dood.

(bron: Atlas Contact)

Mijn mening:

Voor in het boek lees je een gedeelte uit het gedicht 'Wie' van Rutger Kopland. Hoe toepasselijk kan iets zijn?

'(...) het kind in mijn jeugd,

de oude man bij mijn dood, wie zal dat zijn als

ik het niet ben? (...)'

Met 'Kroniek van een verzonnen' leven mag je een kijkje nemen in het leven van de auteur. Hij gunt je een terugblik naar het Vlaanderen rond de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw; Vlaanderen was wellicht nog strenger dan Noord-Brabant in het strak houden van de kinderen en het geloof hoog in het vaandel dragen, maar er was voor mijzelf veel herkenbaar in het eerste deel van deze roman dat de toepasselijke naam 'Het kind' heeft.

In het tweede deel met al titel 'De oude man' lees je de overpeinzingen van de hoofdpersoon wanneer hij afscheid neemt van het beroep leraar op school:

"Haast veertig jaar heeft hij hier voor het bord gestaan...

Twintig keer, dertig keer en meer dezelfde stof in dezelfde weken van september, november, februari of mei. Zo zijn de jaren voorbijgevlogen.

Toen hij de eerste keer als leraar op de speelplaats stond, vroeg een jongen hem in welke klas hij zat. Die jongen keerde ieder jaar in september terug, altijd zestien of zeventien, eeuwig jong."

In het tweede deel krijg je door de vele herinneringen van Remi een goed idee hoe het leven van de hoofdpersoon geweest moet zijn in de jaren die liggen tussen 'Het kind' en 'De oude man'.

Doordat hij als kind getuige was van een verkrachting die uiteindelijk de dood ten gevolg had en het feit dat hij niemand iets kon vertellen over deze gebeurtenis groeit Remi bijzonder gefrustreerd op.

"Hij weet wie het heeft gedaan. Hij alleen weet het."

Remi kan ook niet goed overweg met zijn eigen seksualiteit wanneer die tot ontwikkeling komt en dat blijkt gevolgen te blijven hebben in zijn verdere leven.

'Kroniek van een verzonnen' leven heeft lekker korte zinnen, goede dialogen en geeft een duidelijke kijk op het leven van de hoofdpersoon en zijn vriendschappen en liefdes. De macht van de kerk en de grondeigenaren wordt goed beschreven en je voelt de onmacht van de gelovigen en pachters.

De auteur:

Charles Ducal (geboren als Frans Dumortier in Leuven op 3 april 1952) debuteerde als dichter in 1987. Zijn verzamelde gedichten werden in 2012 uitgegeven onder de titel Alsof ik er haast ben.

In 2014-2016 was hij de eerste Belgische Dichter des Vaderlands.

Zijn werk werd onderscheiden met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, de vijfjaarlijkse Guido Gezelleprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, de Herman de Coninckprijs en de driejaarlijkse Karel van de Woestijneprijs.

Neem ook een kijkje op zijn auteurspagina bij Atlas Contact.

Kroniek van een verzonnen leven koopt u bij uw lokale boekhandel of bij

Boekgegevens

Titel: Kroniek van een verzonnen leven

Auteur: Charles Ducal

Genre: literaire roman

Uitgave: gebonden met stofomslag, 176 pagina’s