'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Geestgrond' geschreven door Sarah Moss

Geestgrond

Bij wijze van archeologisch experiment leven Silvie en haar ouders een zomer lang in een plaggenhut in Northumberland. Onder leiding van een professor proberen ze samen met enkele studenten te leven van wat de natuur te bieden heeft.

Silvie's vader is een moeilijke en wispelturige man met een obsessie voor het leven in de IJzertijd. Zonder concessies wil hij het harde bestaan van vroeger zo waarheidsgetrouw mogelijk imiteren. In haar dromen wordt Silvie achtervolgd door een veenmeisje dat duizenden jaren geleden in het moeras leefde en werd geofferd door haar eigen familieleden.

Naarmate de zomer verstrijkt en iedereen opgaat in de oude rituelen, nadert het experiment een angstaanjagende climax.

(bron info: achterflap)

Mijn mening:

In ‘Geestgrond’ voel je jezelf opgesloten in een klein stukje natuur aan de rand van een moeras, net buiten een dorp. Lees mee over de ervaringen en gedachten van Silvie.

‘Geestgrond’ opent met een “droom” waarin je leest over een meisje dat aan de rand van een moeras staat en weet wat er met haar zal gaan gebeuren.

“Er zijn geen verrassingen. Ze binden een ander touw om haar nek, houden het mes op tegen de ondergaande zon die net achter de rotsen verdwijnt. Alle benodigdheden liggen klaar, de geslepen wilgentenen, de stapel stenen, de kleine messen en het grote. De stok om het touw mee aan te snoeren.”

Na deze opening moet je even heel diep ademhalen. Daarna lees je verder en ben je verbaasd over hetgeen Silvie mee moet maken om haar vader en een professor ter wille te zijn door middel van dit archeologisch experiment. Ze leven in plaggenhutten en er is absoluut geen gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Hoe ver zal dat gaan?

De nog jeugdige Silvie wordt op zichzelf teruggeworpen en als ze het over geesten hebben, filosofeert ze:

“Wie zijn de geesten eigenlijk, zijn wij het zelf of onze doden? Misschien hebben zij óns wel bedacht, misschien zijn wij wel verzonnen en tot leven gewekt door onze voorgangers uit het verleden.”

De lezer wordt meegenomen in een wereld waarin niet duidelijk is wat echt is en wat inbeelding is. Het voelt heel unheimisch en het wordt steeds erger als duidelijk wordt wat voor akelige man de vader is. Silvie wordt zelfs zo nu en dan om ‘niets’ door hem mishandeld en ook haar moeder moet het ontgelden.

“Dit gaat niet, dacht ik, zo kan ik niet de dag doorkomen, het doet te veel pijn zo erg is het nooit geweest, maar ik wist dat ik het kon, dat ik wel moest. Er zat niets anders op.”

‘Geestgrond’ is een heel goed geschreven verhaal. De auteur maakt ook gebruik van woordspelingen:

“Papa en de professor hadden een discussie over oorlogsvoering, op de toon van mannen die eigenlijk oorlog voeren over discussiëren.

‘Geestgrond’ is een aangrijpend boek dat de lezer al vanaf het begin niet meer de kans geeft om het weg te leggen.

Gevoelsmatig weet je waar het verhaal naartoe gaat en je wilt dat eigenlijk niet lezen, maar je kunt toch niet weerstaan. Soms is het te akelig voor woorden en een beklemmend gevoel van ‘dat zal toch niet gaan gebeuren...’ groeit en groeit.

Ik heb ‘Geestgrond’ graag gelezen.

De auteur:

Sarah Moss is geboren in Glasgow en studeerde in Oxford. Ze doceert aan de universiteit van Warwick en schreef eerder de romans Koude aarde en Doorwaakte nachten.

Geestgrond werd genomineerd voor de Women's Prize for Fiction en werd door onder andere The Guardian, The Sunday Times en de Times Literary Supplement uitgeroepen tot een van de beste boeken van 2018.

Geestgrond koopt u bij uw lokale boekhandel of bij

Boekgegevens

Titel: Geestgrond

Auteur: Sarah Moss

Genre: literaire roman

Uitgave: gebonden met stofomslag, 176 pagina's