'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Niemand zoals hij', geschreven door Lucia van den Brink

Niemand zoals hij

Het verhaal:

Renke heeft haar opa Pieter al een tijd niet gezien als ze op een dag pakketjes van hem ontvangt, met Post-its, origami kraanvogels en dagboekfragmenten.

Opa Pieter is naar Japan vertrokken nadat hij gediagnosticeerd was met de spierziekte als. Waar Renke alle tijd van de wereld heeft, weet hij dat zijn dagen geteld zijn. Hij probeert er het beste van te maken en wil karatetraining volgen bij zijn vriend Yamada. Doordat hij langzaamaan afscheid moet nemen, krijgt de schaduwzijde van zijn persoonlijkheid soms de overhand. Op die momenten schrijft hij in zijn dagboek.

Als Renke haar baan verliest, reist ze opa achterna in een ultieme poging hem nog te leren kennen. In Nederland was ze dagelijks bezig met het delen van haar leven op haar blog en socialmediakanalen, maar tijdens haar reis komt ze er juist achter dat niet alles te delen valt. Hoe graag ze dat ook wil.

(bron info: Ambo|Anthos)

Lees de eerste bladzijden uit het INKIJKEXEMPLAAR bij bol.com.

Mijn mening:

Voor in het boek staan woorden van Angel Olsen uit ‘Windows’, die in deze roman bijzonder toepasselijk zijn; ze gaan over het afwerpen van je schaduw om in de zon te kunnen staan.

Maar kunnen schaduw en zon wel gescheiden worden?

“Schaduw bestaat omdat er licht is.”

Schaduw en zon zijn steeds weer een onderwerp in ‘Niemand zoals hij’, zoals ook op de allerlaatste bladzijde.

“Renke kantelt het schrift in meerdere richtingen om het nog eens goed te bekijken in het laatste licht van de dag, maar hoe ze het dagboek ook vasthoudt en draait, het heeft geen schaduw. Het ligt niet aan de fletse zon, want haar armen werpen een duidelijke schaduw. Het ligt aan het voorwerp.”

Knap gedaan van Lucia van den Brink om het begin en het eind op deze manier samen te laten vloeien.

Het verhaal van Renke lees je in derde persoon; de hoofdstukken met Renke worden afgewisseld door brieven van haar opa, waarin hij dagen aan het aftellen is. Haar overleden tweelingzusje is steeds bij haar, maar toch voelt ze zich eenzaam.

De manier van vertellen deed me denken aan de schrijver Haruki Murakami; het zijn een verzameling van losse gebeurtenissen die samengevoegd een beeld vormen van opa Pieter en van Renke.

Renke is jong en kwetsbaar en nog op zoek naar een invulling van haar leven, ze weet nog niet wat haar breuklijnen zullen zijn.

“Kintsugi’, zegt opa…

Zo heet de techniek waarmee je een perfecte imperfectie maakt.

Als je gebroken bent, betekent dat niet automatisch dat je lelijk bent. Na een breuk ontstaat er ruimte. Dat is de plek voor het goud. Als je het een kans geeft maakt het je mooier dan je ooit bent geweest.”

De auteur heeft een ontroerende roman geschreven, die je werkelijk na laat denken over hoe je je eigen leven voor zingeving invulling geeft.

Het is tenslotte niet altijd zwart-wit.

Leuk om over een liedje van Annie M.G. Schmidt te lezen, die bovendien de titel van het boek benadrukt. Het bracht me mooie herinneringen uit mijn jeugd.

Ik heb deze debuutroman van Lucia van de Brink graag gelezen en kijk uit naar haar volgende roman.

De auteur:

Lucia van den Brink (1991, Zoetermeer) studeerde Japans en journalistiek aan de Universiteit van Leiden. Ze publiceerde in De Optimist, Extaze, Editio, The Tittymag en De Revisor. Ook treedt ze regelmatig op spoken word-festivals op. Lucia van den Brink beoefent Wado-ryu karate op hoog niveau.

Neem ook een kijkje op haar WEBSITE.

Niemand zoals hij koopt u bij (de webshop van) uw lokale boekhandel of bij:

Boekgegevens:

Titel: Niemand zoals hij

Auteur: Lucia van den Brink

Genre: roman