'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Het hoge woord', geschreven door Rosemarijn Milo en was onder de indruk. Lees hier mijn recensie, inclusief inkijkexemplaar.

Vijf vrouwen en een familiegeheim

Het hoge woord

Karel Hamer (1882-1958), ooit handelsreiziger van beroep, verhaalt over het noodlot dat een stempel heeft gedrukt op zijn persoonlijk leven, maar ook over de wereldrampen, die de loop van de 20e eeuw hebben bepaald. Karel heeft zijn jong overleden vrouw, de opstandige Guusje Maes, aanbeden maar wist zich geen raad met haar verlangen naar emancipatie.

De oorzaak van Guusjes dood is bijzonder lang het goed bewaarde familiegeheim geweest, dat Karel de rest van zijn leven met zich heeft meegedragen en dat pas tientallen jaren na zijn dood aan de openbaarheid is prijsgegeven.

(bron info: achterflap)

Mijn mening:

Allereerst een compliment voor de mooie vormgeving van deze roman. Er wordt bovendien goed gebruik gemaakt van de voor- en de achterflap.

De inleiding van de auteur is duidelijk en nodigt uit om vooral snel verder te lezen.

De lezer wordt hier heel nieuwsgierig gemaakt naar het verhaal dat aan de luisteraar verteld wordt door Karel Hamer...

De mooie schrijfstijl van de auteur en de combinatie van fictie en werkelijkheid hebben gezorgd voor een boek dat gelezen en bekeken moet worden. Ik schrijf ‘bekeken’ omdat de foto’s van de personen, krantenberichten, ansichtkaarten en brieven het verhaal complementeren.

De woorden van Karel Hamer zijn cursief gedrukt, zodat er geen vergissing kan ontstaan wie hier aan het woord is. Het taalgebruik is overeenkomstig de tijd waarin Karel geleefd heeft; ook dat is een compliment waard.

Karel weet dat het beter had gekund.

“Ik weet nu natuurlijk ook dat wij veel te weinig met elkaar hebben gesproken over de zaken die er werkelijk toe deden. Zij had daar misschien verder en dieper op in willen gaan maar ik was, en ben nog altijd, een onhandige prater als het erop aankomt. Een onhandig mens, een dromer.”

Wanneer je verder in het boek beland bent, leer je ook begrijpen waarom Henri besloot om naar de verhalen van Karel te luisteren: het maakte iets in hem los en hij wilde weten wat er achter de droevige façade van deze man schuilging. Zo gebeurde dat ook bij mij tijdens het lezen.

Naarmate ik meer las over Guusje, ging ik meer van haar houden. Ze was haar tijd ver vooruit en dat viel niet overal in goede aarde. Een vrouw, die voor zichzelf opkwam was ongekend in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.

Behalve dat je de personages goed leert kennen, leer je ook een heleboel over de tijd waarin deze roman zich afspeelt. De voetnoten zullen zeker de jongere generatie goed van pas komen tijdens het lezen: ze zijn bijzonder informatief.

Ik sloot het boek na de laatste woorden gelezen te hebben met een brok in mijn keel. De tranen zaten hoog en een verdrietig gevoel bleef sluimeren.

Ik heb ‘Het hoge woord’ graag gelezen.

De auteur:

Rosemarijn Milo, Karels kleindochter, dacht aanvankelijk dat zij celliste zou worden, maar ging na haar conservatoriumopleiding rechten studeren. Zij werd advocaat en rechter.

Tegen het einde van haar juridische loopbaan is ze definitief in Frankrijk gaan wonen, waar ze nog een aantal jaren heeft gewerkt als juridisch vertaalster om ten slotte schrijfster te worden.

Zij publiceerde eerder ‘Brieven uit La Dominance’, 2012 en ‘Een vervlogen droom - verslag van een te kort leven' 2019.

Klik hier en lees ‘In gesprek met Rosemarijn Milo’; een publicatie in het Amsterdams Dagblad van 3 december 2020.

LEES DE EERSTE BLADZIJDEN

Het hoge woord koopt u bij uw lokale boekhandel of bij

Boekgegevens: