'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Vandaag in de schijnwerpers: 'Ik zing en de berg danst' geschreven door Irene Solà

een mythische symfonie

Ik zing en de berg danst

Als boer en dichter Domènec geveld wordt door een bliksemschicht, blijft zijn jonge vrouw Sió alleen achter met haar stugge schoonvader Ton en haar kinderen Mia en Hilari, die half wild opgroeien in het oerlandschap van het Pyrenese hooggebergte, vlak bij de grens met Frankrijk. Hilari heeft het dichterlijke talent van zijn vader geërfd.

Ze raken bevriend met de reuzenzoon Jaume en met z’n drieën vormen ze een onoverwinnelijk bondgenootschap en beheersen ze de bergen, totdat het noodlot andermaal toeslaat en de drie jongelingen worden verdreven uit hun paradijs naar een wereld van dood en gevangenschap, wrok en eenzaamheid, waarin evenwel, na vele jaren, de hoopt gloort op een schuchtere hereniging.

“Het was er warm, en heel donker, en heel opeen daarbinnen. Mijn broer met zijn lange poten, ik met mijn lange poten, opgerold als wormen onder de stenen. En alle dingen die geluid maken, en alle dingen die geur en smaak hebben, en alle dingen die we niet wisten, en alle dingen die we niet kenden en die we ons niet konden voorstellen, draafden en sprongen en roerden zich buiten de buik van onze moeder.”

Ik zing en de berg danst is een mythische symfonie waarin alles wat leeft en niet leeft in de Pyreneeën meezingt: wolken, paddenstoelen, heksen, dieren en spoken, tot en met de aarde zelf:

“Here is a Pyrenees fable that is utterly universal, deadly funny, and profoundly moving.”— Max Porter

“Hoogtepunt van de roman is het hoofdstuk waarin Mia’s ex-geliefde Jaume na een gevangenisstraf terugkeert naar zijn geboortegrond voor een weerzien met zijn oude vlam, die hij jarenlang niet onder ogen heeft durven komen. De reactie van de getekende en gelouterde Mia is groots, gespeend van sentimentaliteit en desalniettemin, of wellicht daardoor, hartverscheurend.

De roman speelt zich af in het even oogverblindende als meedogenloze decor van de Catalaanse Pyreneeën, tussen Camprodon en Prats de Molló en gaat van start met een storm die verhaald wordt door de wolken. Hiermee wordt een hele reeks buitengewone vertellers ingeluid, want het zijn niet alleen personages die optreden als verteller in Ik zing en de berg danst.

Door deze narratieve veelstemmigheid, waarbij de elementen en de dieren een soort choros vormen, krijgen de tragische gebeurtenissen in Ik zing en de berg danst het karakter van een mythisch noodlot.

Deze roman is jubelend ontvangen door zowel de kritiek als de lezers.

In Catalonië is Ik zing en de berg danst een regelrechte bestseller.” – Uitgeverij Nobelman

De auteur

Irene Solà is in 1990 geboren in Malla, een dorp van een paar honderd inwoners, onder de rook van de stad Vic, in de provincie Barcelona. Haar vader is boer en haar moeder onderwijzeres. Ze studeerde aan de kunstacademie van Barcelona, in het kader waarvan ze een Erasmus-stage deed in Reykjavik. IJsland maakte een diepe indruk op haar, die terug te vinden is in haar werk als kunstenares, dichteres en romanschrijfster.

Irene Solà is afgestudeerd aan de kunstacademie van Barcelona en heeft een master in Literatuur, Film en Visuele Cultuur. In 2012 publiceerde ze de dichtbundel Bèstia (‘Beest’), en in 2017 volgde haar eerste roman: Els dics (‘De dijken’). Met haar tweede roman, Ik zing en de berg danst, won ze diverse prijzen, waaronder de European Prize for Literature 2020, en de roman is vertaald in een twintigtal talen.

Ik zing en de berg danst koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:

Boekgegevens:

Titel: Ik zing en de berg danst

Auteur: Irene Solà

Genre: roman

Uitgave: hardcover, 184 pagina’s

Uitgever: Uitgeverij Nobelman, oktober 2021