'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las 'Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S.' geschreven door Rosemarijn Milo

Jaar van honger en muziek

Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S.

Voor in het boek een kleengedichtje van Catharina van Rennes (1858-1940) over het plezier hebben (jeunen) om een liedje te dichten.

“Voor alle vijf mijn broers,

ook de twee die er niet meer zijn,

en opgedragen aan mijn moeder

en aan alle vrouwen die in bittere

oorlogsomstandigheden

een kind ter wereld

(hebben) moeten

brengen.”

Lees in 'Eén jaar uit het leven van P.M.J.C.S.' het verhaal van Marthje.

Petronella Martha Carolina Juliana Stephanie Milo – Hamer besloot in juli 1944 een dagboek te gaan schrijven. Hier kon ze letterlijk alles in kwijt zonder dat een ander er iets over hoefde te weten. Haar gevoelens, haar zorgen, haar zwangerschap op dat moment en wat in haar op komt worden door haar neergepend zodat ze het later eens terug zou kunnen lezen. En dat alles kon helemaal eerlijk, zonder rekening met iemand te hoeven houden.

Een dagboek schrijven… precies om de redenen waarom een dagboek bestaat.

Je leest hoe dit laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog enorm zwaar valt terwijl ze in Amsterdam wonen.

Dit boek beschrijft de aangrijpende gebeurtenissen en ervaringen in het leven van Marthje van de zomer van 1944 tot de zomer van 1945.

Omdat het een dagboek is wat je leest kunnen heel intieme gedachten gedeeld worden met de lezer. Deze jonge moeder die in deze hongerwinter in Amsterdam moet zien te overleven beschrijft hier behalve haar eigen leed en zorgen ook het leven van alledag in Amsterdam.

Het is duidelijk dat het niet haar keuze was om van Nijmegen naar Amsterdam te verhuizen en ze voelt zich daar helemaal niet op haar plaats.

Marthje en haar man Henk hebben al twee kleine kinderen, Robje en Guusje en als ze dan ook nog eens zwanger blijkt te zijn (van dochter Rosemarijn) moet deze jonge moeder met haar gezin de hongerwinter zien te overleven.

Het zijn toch vooral de vrouwen die een heel sterke rug moeten hebben om dit tot een goed einde te brengen. Het verhaal is niet voor niets opgedragen aan 'alle vrouwen die in bittere oorlogsomstandigheden een kind ter wereld (hebben) moeten brengen.'

“Vanmorgen in m’n eentje een potje zitten huilen. Janken, kun je wel zeggen. Ineens is alles me teveel. Zwanger, al meer dan zes maanden. In deze krankzinnige tijden kun je dat een mens niet aandoen. Niets werkt meer, niets doet het meer als vroeger. Alles werkt me op m’n zenuwen. Het enige dat werkt.”

De woonruimte is eigenlijk te klein en ze zitten op elkaars lip, maar gelukkig voor Marthje is er ook veel muziek in huis.

Tijdens het lezen spelen je gevoelens een grote rol; soms is het bijna onvoorstelbaar wat je voorgeschoteld krijgt en verontwaardiging ligt op de loer. Schaam je niet om een traantje weg te pinken want het is een aangrijpend verhaal geworden.

“Dit dagboek is een uitkomst! Daar had ik veel eerder mee moeten beginnen. Als ik hierin niet zou kunnen opschrijven wat er gebeurt en wat ik ervan vind, zou ik erin stikken. Een ander heeft misschien een man die naar haar luistert. Ik niet.

Moet ik dit nu dan maar ‘mijn papieren man’ noemen?

Henk weet van mijn dagboek niet af, laat staan van wat ik opschrijf.”

Dit boek is het afsluitende deel van een drieluik. De twee eerdere delen zijn 'Een vervlogen droom - verslag van een te kort leven' en 'Het hoge woord - vijf vrouwen en een familiegeheim'. De delen zijn los van elkaar te lezen.

Ik ben behoorlijk onder de indruk van hetgeen ik gelezen heb en kan het zeker aanraden. Mede door de foto’s, tekeningen en andere illustraties is het een heel persoonlijk verhaal geworden.

Achter in het boek de notenbalk voor Berceuse van F. Chopin, Op. 57

Luister hier naar de bijbehorende muziek op YouTube.

INKIJKEXEMPLAAR

De auteur:

Rosemarijn Milo, Marthjes dochter, dacht aanvankelijk dat zij celliste zou worden, maar ging na haar conservatoriumopleiding rechten studeren. Zij werd advocaat en rechter. Tegen het einde van haar juridische loopbaan is ze definitief in Frankrijk gaan wonen, waar ze nog een aantal jaren heeft gewerkt als juridisch vertaalster om tenslotte schrijfster te worden.

Ze publiceerde inmiddels ‘Brieven uit La Dominance’ in 2012, ‘Een vervlogen droom – verslag van een te kort leven’ in 2019 en ‘Het hoge woord – vijf vrouwen en een familiegeheim’ in 2020.

Ik las eerder van Rosemarijn Milo:

Een vervlogen droom – verslag van een te kort leven

Het hoge woord – vijf vrouwen en een familiegeheim

Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S. koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:

Boekgegevens:

Titel: Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S. – Jaar van honger en muziek

Auteur: Rosemarijn Milo

Genre: roman