'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Afrekening' geschreven door Bernard Minier

Oplaaiende spanningen in de Franse buitenwijken, genadeloze bendemoorden en een geheim complot...

Afrekening

Martin Servaz (7)

In de meedogenloze thriller Afrekening van Bernard Minier belandt Martin Servaz in een wereld vol demonstraties, complotdenkers en moord wanneer er een dode jongen in het bos wordt aangetroffen.

Er ontstaat tegelijkertijd een groeiende kloof tussen inwoners van hetzelfde land.

Dit was mijn eerste kennismaking met het werk van Bernard Minier en ik was behoorlijk onder de indruk van de kracht van zijn woorden.

Voor in het boek lees je over een man die in moeilijkheden verkeert en nog geen beslissing heeft genomen over wat hij zal gaan doen…

Wel is duidelijk dat hij zwaar teleurgesteld is in de soort van beschaving waar hij nu in leeft.

Pas aan het einde van het boek valt het een en ander op zijn plaats en weet je pas écht wat er in deze man omging en waarom dat zo was.

Het verhaal start bij vollemaan in de bossen bij Toulouse.

Een naakte jongeman wordt dood aangetroffen na een botsing met een auto. Voor de bestuurder was het niet meteen duidelijk dat het hier om een mens ging; hij dacht dat hij een hert had aangereden.

Het hoofd van het slachtoffer was omhuld door een hertenkop. Hij werd blijkbaar als wild opgejaagd.

“Weer hoorde hij de mannenstemmen achter zich, onderdaan de helling, in de duisternis waar hij vandaan kwam. De angst kwam terug. Hij werd er bijna misselijk van…

...En hij wilde leven. Hij hield van het leven.”

Het was niet alleen vollemaan die nacht, maar deze maan werd ook de jachtmaan genoemd.

Samen met schouwarts Djellali ontdekt Servaz op de vindplaats van het stoffelijk overschot, dat het woord ‘gerechtigheid’ op diens borst was gebrand.

Hoofdinspecteur Martin Servaz en zijn team gaan aan het werk en al snel wordt duidelijk dat er meer jongens vermist worden. Is het toeval dat ze allemaal uit de buitenwijken van Toulouse komen? Ze vragen zich af wat hier aan de hand is.

Minier heeft een heel beeldende schrijfwijze; je ziet hierdoor ook Martin Servaz tot leven komen. Het wordt een mens van vlees en bloed en je leert hem steeds beter kennen naarmate het verhaal vordert. Servaz is een ruwe bolster met een blanke pit en ik vind het jammer dat ik hem niet eerder heb ontmoet.

Alle personages worden in ‘De afrekening’ goed neergezet en de dialogen zijn sterk. De beschrijvingen van situaties waarin de personages zich bevinden zijn levensecht.

“Esther verstijfde. Ze voelde een schokgolf van ongerustheid door haar borst razen...

...Ze vond zichzelf ineens belachelijk, dat ze had geloofd dat hij haar versierde. Wat een stommeling was ze geweest…

Tranen welden op in haar ogen, maar ze stroomden niet. En ze begreep het waarom van deze angstwekkende verandering. Ze begreep waarom hij er was...”

Servaz vermoedt een complot. Dit verhaal speelt zich af in een land dat op springen staat door de groeiende kloof tussen inwoners, tijdens corona, avondklok en een afkeer van het heersende gezag. De Franse elite speelt een grotere rol dan Servaz had vermoed, maar ook de interne politie-lijnen zijn niet even duidelijk voor iedereen. Bovendien heeft Martin Servaz geen hoge pet op van de rechtspraak in Frankrijk.

Hij moet aanpoten om voor gerechtigheid te kunnen zorgen.

De opgeroepen beklemmende sfeer zal me nog lang achtervolgen.

Ik heb dit zevende deel met Martin Servaz in de hoofdrol graag gelezen.