Gastrecensie door Mieke Wijnants van 'Sara en Liv', geschreven door Suzan Hilhorst

Titel: Sara en Liv

Auteur: Suzan Hilhorst

Genre: literaire non-fictie/waargebeurd

Uitgeverij: Hollands Diep

Verschijningsdatum: 18 mei 2017

ISBN: 9789048839667  

Paperback – 224 pagina’s

OVER DE AUTEUR:

Suzan Hilhorst (1978) is verslaggever en programmamaker bij BNN – VARA. Haar persoonlijke verhaal bracht haar terug naar een oude liefde: schrijven. Sara en Liv is haar debuut. Inmiddels werkt Suzan aan een tweede roman.

OVER DE COVER:

Op een witte achtergrond prijken de namen van haar 2 overleden dochtertjes in de kleur roze en is tevens de titel van dit boek: Sara en Liv. Simpel, maar oh zo mooi en indrukwekkend.

SAMENVATTING:

Sara en Liv is het indringende portret van de korte levens van twee zusjes en de impact die hun dood heeft gehad op het gezin. Geschreven in een prachtige, verstilde stijl en vanuit het bijzondere wisselende perspectief van moeder én kind vertelt Suzan Hilhorst haar autobiografische verhaal. 

Sara en Liv is een meer dan indrukwekkend debuut over verlies, rouw, hoop en geluk en bovenal een ode aan het leven.

“ Twee weken na mijn geboorte gingen we naar de speeltuin, mijn vader, moeder, Nils en ik. Slapend liet ik mij duwen, nog half in mijn dromerige sprookjeswereld. Het was een prachtige dag, de zon dwarrelde in stralen naar beneden en de wind fluisterde de vage belofte van een onbezorgde toekomst in ons oor.”

MIJN MENING:

Sara en Liv worden geboren als kerngezonde baby’s, totdat op een dag kort na hun geboorte het noodlot toeslaat. Beiden blijken een foute gen te hebben waardoor ze hartproblemen krijgen. Er breekt een hectische periode aan waarin de ouders Suzan en Jens leven tussen hoop en wanhoop, leren praten zonder woorden, luisteren naar de pijn van de stilte en kennis maken met het lege verdriet.

Suzan blijft ondanks de nare en slechte berichten in het ziekenhuis hopen op een goede afloop. Vertrouwt op de vechtlust van Sara. Uiteindelijk moet ze Sara laten gaan. 

                                                                                                                            

Als Liv wordt geboren voelt ze zich weer even blij, maar de angst voor herhaling op wat Sara is overkomen blijft. En voor de tweede keer slaat het noodlot toe.

Soms leeft Suzan in een andere wereld waarin geen pijn en verdriet is, waar het vredig is, waarin ze haar dochtertjes ziet opgroeien, zoals het had moeten zijn, praat tegen de meisjes alsof ze er nog zijn. Vergelijkt situaties, gevoelens en emoties met de natuur en muziek. Komt tot de conclusie dat er drie soorten hoop zijn: De lacherige, de obsessieve en de oerhoop.

                           

De auteur beschrijft de wereld en gevoelens vanuit haar eigen perspectief, dat van Sara en later ook dat van Liv. Dit wordt prachtig tot ontroerend toe verwoord. 

Op indrukwekkende wijze neemt de auteur mij mee naar een wereld vol angst en vertwijfeling, verdriet en rouw. Laat mij meekijken in haar moederhart, toont haar gevoelens zeer openhartig en gaat geen enkele emotie uit de weg. Haar enorme liefde voor haar dochtertjes is voelbaar, maar ook de pijn van het moeten loslaten. Een moederhart voelt en ziet altijd en overal haar kind denk ik.                   

Dit debuut is intens mooi verwoord. Het verhaal is zeer aangrijpend en verdrietig, zoals alleen een liefdevolle moeder dit kan beschrijven. Een moeder die zich zeer kwetsbaar opstelde door haar gevoelens en beleefwereld met ons te willen delen waarvoor heel veel respect! en dit op een zeer toegankelijke wijze doet. Elk woord raakte mij, tranen kwamen vanzelf. 

De auteur is in staat om mij mee te nemen in haar gevoelens en gedachtegang en heeft een zeer prettige en fijne schrijfwijze.

Geluk is een seconde, die eeuwigheid wil zijn. - Gerrit Komrij.

5*****