'Graag Gelezen', mijn boekenblog: 'Het kille doodskleed', geschreven door Robert Thomson

Het kille doodskleed

Boekgegevens:

Titel: Het kille doodskleed

Auteur: Robert Thomson

Genre: literaire roman

Uitgave: paperback, 281 pagina's,

Uitgever: Mijnbestseller B.V., Boekhandel Libris Venstra, september 2016

ISBN: 978 94 63180 12 2

ISBN: 978 94 63180 20 7 (e-book)

NUR: 301

De cover:

Het ontwerp van de omslag is van Annemarie Barendregt, de foto van Menno Bausch en het afgebeeld model is Debora van den Berg.

Over het verhaal en mijn mening:

Dit is een roman zoals ik deze het liefst lees; bijzonder gevarieerd wat betreft emoties. Ik noem hier enkele gevoelens die ontstaan zijn door over gebeurtenissen te lezen die bol staan van spanning, verdriet, geluk, hoop, wantrouwen en romantiek maar vooral van verlies.

Actuele thema's worden niet geschuwd.

Een roman met levensechte personages en net zoals in het echte leven mag je de een meer dan de ander. Het verhaal leest heerlijk en wordt nergens saai of ongeloofwaardig.

'Het kille doodskleed' is een vervolg op 'Een onverwachte erfenis', wat in 2012 verscheen. Het feit dat ik dat niet gelezen heb vormde geen enkele belemmering om te kunnen genieten van dit boek.

Wanneer Puck Scheltinga van Beuningen het vermogen van haar oom erft, waaronder zijn boerderij, zegt ze haar prachtige baan bij de bank op en verhuist naar de boerderij in het dorpje IJsseldijk in de Achterhoek. Hier hoopt ze op rust. Haar grote liefde Willem is net terug van een wereldreis, maar Puck weet dat het niet zal gaan zoals zij graag zou willen.

'Pas nu besefte ik hoe gelijk hij had. Ik wilde avontuur, maar wel met een gulden randje. Ik was een luxepopje, terwijl hij kon overleven met wat de wildernis hem te bieden had. Hij wist wat ontberen betekende. Pas als het geld op was zocht hij werk. Dat kon overal zijn, ik hoopte dat hij IJsseldijk daarvoor uitkoos.'

Wat ik steeds bewonder in het woordgebruik van Robert Thomson is de variatie, ook hier weer. Soms heel elegante zinnen waardoor het tijdens het lezen is alsof je weg zweeft op een wolk of een traantje plengt en dan weer down to earth, precies zoals ook Puck is.

'Als een fata morgana doemden de beelden op, alsof ze als een fluïdum om mij heen zweefden en pas vlak voor het slapen gaan stolden. Dat moment van afscheid, oom die mij een laatste liefdevolle blik gaf, mijn vlecht streelde en de traan van mijn wang wilde vegen.'

En het nuchtere:

'Waarom was Willem dan ook weggegaan? Verdorie! Lul!'

Puck ervaart het zo vaak afscheid moeten nemen van mensen die ze lief heeft, alsof een kil doodskleed om haar heen gehangen wordt wanneer ze overlijden. Ze voelt haar rijkdom als een enorme belasting.

'Het kille doodskleed van mijn rijkdom lag als een zware last om mijn schouders. Eenmaal omgeslagen kon je het niet meer afwerpen.'

Wanneer Willem haar probeert te helpen met het verwerken van een traumatische ervaring, gebeurt iets waar Puck niet op gerekend had en waardoor ze zich nog heel lang schuldig voelt.

Willem wordt door een kogel getroffen en wordt daarna als comapatiënt verzorgd in Insituut Sparrenbos, waar iedereen Puck kent omdat haar oom daar verbleef.

De dialogen zijn levensecht te noemen, je ziet het voor je ogen gebeuren:

'O, en je geeft mij daarvan de schuld?'

'Dat kun je wel zeggen, ja. Je hebt hem gewoon afgeschreven. Maar ja, van een ijskoude bankbitch als jij had ik ook niet anders verwacht.'

De haat waaronder hij mij bedolf sloeg me met stomheid. Misschien kon hij het niet verkroppen dat ik hem ooit had afgewezen.

'Ik… ik weet niet wat ik zeggen moet,' hakkelde ik.

'Houd dan voor de verandering je mond maar eens.' Hij liep getergd weg en sloeg de deur met een klap dicht.

Eindelijk lijkt het er op dat Puck het geluk zal kunnen vinden wanneer ze naar de Côte d’ Azur is vertrokken om een beetje bij te komen van al hetgeen haar overkomen is. Sommige dingen zijn te gruwelijk om te kunnen vertellen.

Ze wordt weer verliefd maar ze wil Willem ook niet laten vallen.

Komt het nog ooit goed voor deze Puck of krijgt ze gelijk met haar gevoel over het kille doodskleed?

Lees dat zelf in deze prachtige roman.

De auteur:

Robert Thomson over zichzelf op zijn weblog:

Ik ben babyboomer, geboren in 1950. Sinds 2009 heb ik eindelijk voldoende tijd om mij aan het schrijven van romans te wijden.

Ik schrijf fictie. Het uitwerken van de karakters en de gebeurtenissen rond mijn personages, waardoor ze tot leven komen, vind ik de essentie van een goede roman.

Ander werk van Robert Thomson:

Een onverwachte erfenis (2012) roman

De zwarte spiegel (2012) psychologische roman

Een obsessieve drang (2013) psychologische roman

De offerschalen van Satan (2014) spannende roman

Het kille doodskleed koopt u via uw lokale boekhandel of via