'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: Bühne no. 9

Literatuur / cultuur

Mensen zijn

het cement

tussen

steen en staal

Ontsnappen

aan de kilte

huiverend

bij elkaar

Metropolis

omarm mij

Voor in dit nummer las ik in de rubriek Poëzie het gedicht Metropolis van Perry Pierik.

Ezra de Haan - pseudoniem van de radiomaker/literair journalist en schrijver Peter de Rijk - schreef een essay over de laatste grote zeeslag bij Navarino met zeilschepen in 1827 voor de kust van Griekenland.

Jan Kleefstra schreef een poëtisch stuk over de betekenis van landschap in ons aardse bestaan.

En dan begint een mens te lezen. Meestal zo tegen het eind van het verhaal. Als het meeste bloed vergoten en de eerste waarschuwingen in de wind geslagen, waarvan het licht diep doordrongen, jou ogen in de schaduw vindt. Daarna begint het vertellen.

Van een andere orde is een essay over Thomas Bernhard van Reinold Wiedemann. Lees De verhalenvernietiger - De gestolen grafplaat van Thomas Bernhard.

Lees bovendien twee korte verhalen van Myrthe Meester: Thymos - een vergeten drift en O, restjes mens!

Voor deze Bühne verrast Ruud Alers met zijn korte herhaal Een haak aan het plafond. Supense is bij Alers nooit ver weg.

U zult weer kunnen genieten van twee korte verhalen van Jan de Rooy, geen onbekende voor de lezers van Bühne en zijn eigen werken.

Dorian d'Oliveira (pseudoniem), brengt de Duitse expressionistische film tot leven. Een van de belangrijkste films in die periode was Metropolis, een sciencefictionfilm. Terecht gaat het in zijn essay over Thea von Harbou, die samen met Fritz Lang het script ervoor schreef. Thea Gabriele von Harbou was een Duitse actrice en auteur van Pruisische adellijke afkomst. Ze schreef diverse romans waarvan een aantal verfilmd werd.

De rubriek #Selfie is deze keer ook van Dorian d'Oliveira.

Hélène Jolles beschrijft in Parijs, mei 1968, de wereld van toen een indrukwekkende herinnering aan de algemene staking die de Parijse studentenrevolte genoemd werd. Ze woonde in die periode in Parijs en was pas getrouwd.

Noud Bles levert een bijdrage met een historisch verhaal over Mozart dat deels leunt op feiten.

Maria Theresia speelde, Wolfgang Amadeus herhaalde en varieerde het thema. Elke keer als hij de muziek overnam, schoof hij dichter naar haar toe tot zijn neus in haar haren stak en zijn armen evenwijdig lagen aan de hare. Ze speelde hem voor en hij speelde haar na tot zij zijn hete adem op haar achterhoofd voelde en zijn warmte zich over haar rug verspreidde.

In de rubriek Locatie schrijft Noud Bles over Tsjechovs geuren en kleuren in Jalta, alsmede een fragment uit een gedicht: De Zwarte Zee.

Piet Jan Verstraete schreef een essay over Otto Weininger, een memorabele én discutabele filosoof in het fin de siècle Oostenrijk, die op zijn 23e in Wenen zelfmoord pleegde in de sterfkamer van Beethoven. Gevoel voor drama kan Weininger niet worden ontzegd.

Een primeur komt van de radiomaker/journalist Bert van Galen. Hij wist de hand te leggen op een nooit eerder gepubliceerd interview met Armando. Deze kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver en violist overleed in de zomer van 2018 in Potsdam.

Bart Haers en Peter Leemeijer komen respectievelijk met een stevig essay en een kort verhaal.

Het laatste hoofdstuk in dit boek/tijdschrift is gewijd aan de auteurs op alfabet (achternaam) en hun werk.

Dit veelzijdig nummer met prachtige illustraties heeft me weer enorm geboeid. Het ligt hier in mijn kamer onder handbereik om zo nu en dan weer een artikel uit te kunnen lezen over wat het verleden voor ons heeft betekend en nog steeds betekent als men er oog voor wil hebben.

Beoordeling: 5/5