'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Voordat alles beter werd' geschreven door Rosemarijn Milo

Voordat alles beter werd

Voor in het boek:

“Opgedragen aan mijn broer Erik Milo (1952 – 1991) die geleefd heeft

voordat alles beter werd.”

Hierdoor is ook meteen de titel verklaard.

In Voordat alles beter werd lees je over het Amsterdam van de negentiger jaren, toen er veel gelukkige momenten, maar ook vaak teleurstelling speelde in het leven van jongeren. De aidsepidemie was voorpaginanieuws en veel mensen werden verrast door hetgeen hen overkwam.

Vier jonge mensen denken een voor die tijd bijzondere oplossing te hebben gevonden voor hun gezamenlijke problemen. De hoofdpersonen in dit verhaal zijn de celliste Floor, de advocate Lisette, de Japanoloog Paul en de arts Stefan.

In de tijd waarin het verhaal zich afspeelt werd homofilie niet geaccepteerd door de maatschappij en was het dus zaak om zoveel mogelijk in het geheim plaats te laten vinden.

De vier denken door samen te gaan wonen een oplossing te hebben gevonden en op die manier niet veroordeeld te worden door hun omgeving.

Maar zoals het vaak het geval is, loopt niet alles zoals men verwacht had en komen nieuwe problemen aan het licht.

De achtergronden worden goed beschreven en mede door de gesprekken, brieven, stukken uit een dagboek en briefwisselingen kom je als lezer achter de persoonlijke problemen van de hoofdpersonen.

Helaas ligt er op veel onderwerpen ook nu nog steeds een taboe in sommige delen van onze maatschappij en daar spreekt meestal angst uit.

Je leest in ‘Voordat alles beter werd’ over discriminatie, homofilie, HIV, kindermisbruik, abortus en bewustwording.

“Floortje kan weer eens niet slapen. Zij is als de dood voor dat kleine tikje op de deur, het voorzichtig omdraaien van de deurknop. En voor het gewicht dat ze daarna op zich voelt. Zo gaat het al een hele tijd. Vader heeft tegen haar gezegd dat zij hem met haar mooie lijf niet zo moet uitdagen, dat hij daar niet tegen kan.”

Op de achterflap wordt dit boek door de auteur beschreven als een tragikomedie en daar lijkt het inderdaad wel een beetje op; het is niet alles kommer en kwel dat zich afspeelde in de beschreven tijd.

“In februari 1996 werd ik plotseling geconfronteerd met het feit dat ik een zoon heb. Hij is het kind van Marion de Meulemaker, mijn vroegere schoolvriendinnetje, met wie ik één keer, kort na ons eindexamen, het bed heb gedeeld. Ik heb nooit eerder geweten welke gevolgen dat heeft gehad.”

Neem in ieder geval de tijd om het aangebodene rustig te lezen; het is zeker geen boek om even tussendoor te lezen.

INKIJKEXEMPLAAR

De auteur:

Rosemarijn Milo dacht aanvankelijk dat zij celliste zou worden maar ging na haar conservatoriumopleiding rechten studeren. Zij werd advocaat en rechter. Tegen het einde van haar juridische loopbaan is ze definitief in Frankrijk gaan wonen waar ze nog een aantal jaren heeft gewerkt als juridisch vertaalster om als schrijfster te eindigen.

Zij publiceerde eerder ‘Brieven uit La Dominance’ (2012), ‘Een vervlogen droom’ (2019), ‘Het hoge woord’ (2020), ‘Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S.’ (2021) en ‘Hopeloos verliefd op Frankrijk!’ (2022).

Eerder las ik van deze auteur:

Het hoge woord

Een vervlogen droom

Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S.

Hopeloos verliefd op Frankrijk!

Voordat alles beter werd koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:

Boekgegevens: