'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Totem' geschreven door Dorien Voskuil

To-tem / ‘totam / afgeleid van het Algonkische woord odoodem, dat ‘familie-teken’ betekent.

Totem

'Totem' is het aangrijpend verhaal over twee vrouwen die op zoek zijn naar invulling van het leven. Karlijn Zomers staat op het punt om een nieuwe baan als schooldirectrice te beginnen. Op het eerste gezicht lijkt haar leven perfect, maar ze voelt zich innerlijk leeg en worstelt met de vraag of dit is wat ze wil.

Je leest het verhaal van de twee hoofdpersonen in lekker korte hoofdstukken. In het geval van de Duitse kunstenares Rosa Schmitz begin je in een soort dagboek te lezen over haar leven, startend na haar dood en daarna met haar terugkijkend naar haar leven. Rosa creëerde kunstwerken van gevonden voorwerpen op het strand en vond hierin troost en zingeving. Rosa werd als enig kind opgevoed door haar moeder, zonder vader en het ontbrak haar aan liefde. Je blikt met haar terug op haar leven.

Karlijn volgen we vanaf het moment dat ze een brief van een advocaat krijgt; het is niet haar eigen advocaat en dat maakt zeker benieuwd!

Voskuil verweeft de levensverhalen van Karlijn en Rosa op een knappe manier met elkaar. De overeenkomsten tussen de twee vrouwen worden gaandeweg steeds duidelijker. Beiden ervaren verlies en eenzaamheid, en zoeken naar een manier om zich met iets groters te verbinden.

De hoofdstukken hebben als titel de naam van diegene uit wiens perspectief verteld wordt. Dat zorgt ervoor dat je lekker door kunt lezen zonder je af te vragen wie ‘aan het woord’ is.

“De tranen lopen over haar wangen. Ze voelt de kilte, de leegte in het leven van Gertrude. De urgentie, de wanhoop, omdat het haar zelf niet lukte om warmte te brengen, in haar eigen leven en dat van Rosa. Karlijn vraagt zich af hoe het toch kan dat de één zoveel liefde en warmte te geven heeft en ander het niet kan opbrengen.”

Voskuil weet de complexe innerlijke struggles van haar personages op een realistische en invoelende manier te beschrijven. De roman is doorspekt met mooie observaties over het leven, familiebanden en gevoelens over het wel of niet verbonden willen zijn.

Dorien Voskuil heeft met ‘Totem’ een knap debuut neergezet.