De Judaskuil
‘Heb je weleens van een Judaskuil gehoord, Levi? Weet je wat dat is, een Judaskuil?’ Levi schudde nadenkend haar hoofd. ‘In Dantes hel is de Judaskuil de plek waar de verraders worden opgeborgen. Je had volgens Dante drie grote verraders: Judas, de verrader van Christus, en Brutus en Cassius, de verraders en moordenaars van Julius Caesar. Direct na de oorlog belandden niet alleen de echte boeven in die Judaskuil, maar ook hun kinderen, soms nog kleine kinderen. Mijn vader belandde daar.’
In ‘De Judaskuil’ vertelt Smirdin het verhaal over zijn familieverleden aan zijn dochter Levi. Hij vertelt haar over zijn vader, die in de Judaskuil belandde. De grootvader van Smirdin was fout in de oorlog.
Levi wist niet dat haar vader bij zijn grootouders in Duitsland gewoond had, daarover vertelt hij nu aan haar.
Hij heeft vervelend nieuws gekregen van zijn huisarts en is na dertig jaar teruggekomen naar Nederland omdat Nederland een goed land is om dood te gaan.
Smirdin is direct na de geboorte van Levi verdwenen en nu pas teruggekeerd omdat hij het gevoel heeft dat de tijd tussen zijn vingers wegvloeit.
“Levi hield ervan haar vader Smirdin te noemen. Misschien omdat hij in haar herinnering altijd al een oude man had geleken, iemand uit een andere tijd en uit een andere wereld, heel ver weg.”
‘De Judaskuil’, naar een manuscript van Jan Herman Brinks, is een meeslepende novelle die de lezer meeneemt naar het verleden van een familie. De novelle verkent thema's als verraad, wraak en vergeving, en laat de lezer nadenken over de complexiteit van menselijke emoties.
Het lot van NSB’ers en hun nazaten wordt goed beschreven in ‘De Judaskuil’. Dit alles is geschreven in de stijl waarin Jan Herman Brinks vaker voor koos: het magisch realisme.
De kracht van ‘De Judaskuil’ ligt in de sterke karakterisering en de sfeervolle beschrijvingen van de omgeving. Je leest over wraak en weerwraak, maar ook over een vriendschap met het varkentje Philip.
De variatie is enorm, waardoor je geboeid blijft tot de laatste bladzijde.
“Een vrouwenstem vroeg hem of hij terug wilde naar zijn oude lichaam. Smirdin draaide zich om en zag Levi’s stralende gezicht en dat van haar moeder. We zullen nooit weten wat ze tegen elkaar hebben gezegd. Wel weten we dat er een glimlachje rond zijn lippen krulde dat Ella zo niet van hem kende toen ze hem de volgende ochtend vond.”
Ik heb ‘De Judaskuil’ graag gelezen.
De auteur:
Jan Herman Brinks is op dinsdag 21 januari 2020 overleden.
Lees meer over Jan Herman Brinks op zijn website janhermanbrinks.nl:
"Op deze site, die zich tot een groot lezerspubliek richt, kunt u het een en ander lezen over mijn werk als historicus, journalist en auteur van literair proza.
De afgelopen 25 jaar heb ik boeken en artikelen geschreven over de moderne en eigentijdse Europese geschiedenis.
Mijn belangrijkste onderzoeksthema’s zijn: antisemitisme, Holocaust Studies, het Europese rechts-radicalisme en –extremisme en vraagstukken met betrekking tot nationale identiteit.
In de loop van de jaren ben ik als onderzoeker aan diverse internationale universiteiten verbonden geweest. Bovendien heb ik onderzoeksartikelen geschreven voor internationale kranten en tijdschriften.
Wanneer u de links in het menu volgt krijgt u een overzicht van mijn loopbaan, publicaties, boekbesprekingen en huidige bezigheden.
Indien u omissies aantreft of iets ter sprake wilt brengen, hoop ik dat u mij dit laat weten.
Jan Herman Brinks"
Eerder las ik van Jan Herman Brinks:
De Judaskuil koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:
Boekgegevens:
Titel: De Judaskuil
Auteur: Jan Herman Brinks
Genre: novelle
Uitgave: paperback, 112 pagina’s
Uitgever: Uitgeverij Profiel, april 2023
ISBN: 9789052946139
NUR: 301
Met dank aan Leonie Vos-Tiben (redacteur) voor het toezenden van een recensie-exemplaar.
(bron info: Uitgeverij Profiel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.