'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Het kattenpension - Bureau MaRiT #7- geschreven door Esther Vermeulen

'Spannende detectivereeks met een vleugje romantiek'

Het kattenpension Bureau MaRiT 7

Het verhaal

In het zevende deel in de Bureau MaRiT-reeks wordt privédetective Marit Johansen door één van haar buurtgenoten om hulp gevraagd. Er wordt een huisdier vermist. Door het gebrek aan werk besluit ze op het verzoek van de ontredderde vrouw in te gaan en begint een zoektocht die gaandeweg steeds grimmiger wordt. Een bevriend rechercheur, Dix Boeks, vertrouwt haar toe dat er de laatste tijd met regelmaat vuilniszakken met een lugubere inhoud uit de rivier worden gevist. Als een aantal louche individuen haar pad kruist, dreigt een ogenschijnlijk simpele opdracht volledig uit de hand te lopen.

(bron info: Veltman Uitgevers)

Mijn mening

De proloog is dusdanig geschreven dat je meteen gevangen wordt door nieuwsgierigheid. Je wilt absoluut weten wat daar aan de hand is.

'Maar ze moest het weten. Met een ruk opende ze nu ook de tweede koelkast, huiverig, voorbereid op het ergste. Ze staarde naar de inhoud, maar kon het niet bevatten. Het leek wel een horrorscenario van een of ander macabere film. Geschokt gaf ze een duw tegen de deur en barstte in huilen uit. Machteloos en ontzet, niet in staat om zich te beheersen.'

Ook in dit deel weet Esther Vermeulen al weer heel snel de aandacht gevestigd te houden op het verhaal. De lekker korte hoofdstukken met een titel in plaats van een nummer, lezen heerlijk weg. Afwisselend lees je over Marit privé en haar liefdesperikelen (of het ontbreken daarvan) en over hetgeen ze als privédetective op dat moment onderzoekt.

Een andere keer lees je uit het gezichtspunt van iemand waarvan je niet meteen weet wie het is.

Het was leuk om James, de broer van Marit weer even terug te zien!

Marit kan haar werk niet uit haar hoofd zetten en dat levert problemen op als ze na een drukke dag wil gaan slapen.

'Uiteindelijk viel ze in een onrustige slaap. Ze droomde dat ze achtervolgd werd, hoewel niemand haar op de hielen leek te zitten. Toch rende ze voor haar leven, maar een onzichtbare muur hield haar tegen. Verbeten gaf ze niet op, tot ze ineens besefte dat het geen muur was maar dat zij zichzelf in de weg liep.'

Humor is ook in 'Het kattenpension' aanwezig en dat is in dit verhaal zeker nodig; het luchtige van de andere boeken met Marit in de hoofdrol is hier wat verder te zoeken. Door de gruwelijke dingen waarover je leest stijgt het gevoel van spanning meer dan je gewend bent in haar boeken.

Dierenmishandeling wordt hier uitgebreid beschreven maar ook de redenen voor deze mishandelingen. Het is de hebzucht van mensen die hiervan aan de basis ligt.

De personages zijn duidelijk neergezet en door de lekker vlotte dialogen in gewone mensentaal is het boek goed toegankelijk.

Ook 'Het kattenpension' is net zoals alle andere delen uit de reeks Bureau MaRiT als zelfstandig boek te lezen.

Het kattenpension is ontspannend maar tevens informatief en maakt met recht deel uit van de 'Spannende detectivereeks met een vleugje romantiek' - Graag Gelezen