Een beeldhouwer schept in het Oude Griekenland een adembenemend sculptuur: Galatea. Dit is zijn perfecte vrouw en de goden brengen zijn meesterwerk tot leven.
De beeldhouwer wordt hier niet bij naam genoemd maar het betreft Pygmalion, zoals deze in Ovidius' versie van de mythe van Pygmalion in de Metamorphoses verteld wordt. Maar dat is écht een ander verhaal; alleen de oorsprong is hetzelfde.
Deze beeldhouwer verwacht dat nu Galatea zijn vrouw is, en dat ze bovendien in het echte leven een perfecte echtgenote zal zijn: nederig en gehoorzaam.
Het eerste woord dat bij me opkomt tijdens het lezen is hier ‘vrouwenhaat’!
“Ik oefende met flauwvallen, maar ik had het nog niet helemaal onder de knie, want ik moest eerst een tijdje heel snel ademhalen en ik had niet lang genoeg van te voren geweten dat hij eraan kwam. Maar zodra ik het kon, zou dat zijn favoriet worden. En dan zou de dokter het aan mijn echtgenoot vertellen en die zou hem overladen met gouden munten, en iedereen zou blij zijn, behalve ik.”
Maar dan heeft hij niet gerekend op de wilskracht van Galatea; ze heeft haar eigen verlangens en is de vernederingen meer dan zat. Ze verlangt ernaar om vrij te zijn in haar doen en laten.
Je leest uit het perspectief van Galatea en dat is heel bijzonder voor verhalen die zich afspelen in het Oude Griekenland.
Wanneer het haar dwingende echtgenoot niet lukt om haar helemaal onder de duim te houden, wordt ze opgesloten in een soort kliniek waar ze onder toezicht staat van de artsen en verpleging; het voelt als een gevangenis voor Galatea. Niet alleen voor haarzelf, maar ook voor haar dochter heeft ze de beslissing genomen om dit niet langer te accepteren en besluit te vluchten en zich te bevrijden van de onderdrukking en overheersing.
“Hij riep me niet na, hij wilde zijn adem niet verspillen; er was niets anders te horen dan de nachtelijke stilte en wij twee, rennend door de straten. Mijn longen brandden een beetje maar dat maakte niet uit, want straks had ik ze toch niet meer nodig. De straat liep dwars door de stad en daalde af naar de zee…”
Galatea is een boekje met weinig bladzijden, maar de inhoud is enorm!
De illustraties van Ambra Garlaschelli zijn een prachtige ondersteuning van de woorden van Madeline Miller.
De auteur:
Madeline Miller (1978) studeerde Latijn en Oudgrieks aan Brown University en gaf meer dan 10 jaar les in beide vakken en Shakespeare.
Ze studeerde ook aan de University of Chicago’s Committee on Social Thought en aan Yale School of Drama waar ze zich focuste op het naar moderne maatstaven aanpassen van klassieke teksten.
Haar romans Circe en Een lied voor Achilles zijn in meer dan dertig landen in vertaling verschenen. Met The Song of Achilles won ze de Orange Prize for Fiction 2012. Ze stond op de shortlist voor The Stonewall Writer of the Year 2012.
Haar essays zijn verschenen in diverse publicaties waaronder the Guardian, Wall Street Journal, Lapham’s Quarterly en NPR.org
Ze woont buiten Philadelphia, USA.
De illustrator:
Ambra Garlaschelli over zichzelf:
“Illustrator, caffeine addicted, night driver, words lover, heavy smoker, hard thinker °
In love with ink
Hi, I’m Ambra Garlaschelli, italian illustrator and graphic designer based in Milan.
Lab assistant of printmaking techniques at IED, (European Institute of Design) and printmaking techniques's teacher at Scuola Internazionale di Comics, in Milan.
I work as freelance for magazines, brands and music labels.
I mainly work with ink textures, collage, printmaking and digital techniques.”
Galatea koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:
Boekgegevens:
Titel: Galatea
Auteur: Madeline Miller
Illustraties: Ambra Garlaschelli
Genre: vertaalde literaire roman, novelle
Uitgave: hardcover met illustraties, 80 pagina’s
Uitgever: Uitgeverij Orlando, juni 2022
ISBN: 9789493081666
NUR: 302
Oorspronkelijke titel: Galatea
Vertaling: Jacqueline Smit
Met dank aan Uitgeverij Orlando voor het toezenden van een recensie-exemplaar
(Bron info: Uitgeverij Orlando)
