Het dagboek van Annie
Claudine vertrekt
‘Claudine vertrekt’ sluit de geliefde Claudine-reeks van Colette af, ditmaal met een verrassende wending: het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Annie, Claudines vriendin. Deze keuze geeft een frisse blik op de wereld van Claudine en haar omgeving, en biedt een diepgaand inzicht in de innerlijke strijd van een vrouw in een verstikkend huwelijk.
Met mijn wijsvinger tegen mijn bonkende slaap heb ik met de nodige moeite zijn brief gelezen. Want ik ben weer eens ten prooi aan de verpletterende migraine die me periodiek tot wanhoop drijft. Met opeengeklemde kaken en mijn linkeroog dicht luister ik naar het onophoudelijke gehamer in mijn hoofd. Bij elke dreun trillen mijn oogleden. Het licht doet pijn, maar de duisternis verstikt me.
Vroeger, bij grootmama, snoof ik dan ether totdat ik bijna bewusteloos was...
Annie is een compleet ander personage dan de onstuimige Claudine. Waar Claudine bruist van levenslust en onafhankelijkheid, is Annie gevangen in een schijnbaar perfect, maar in werkelijkheid liefdeloos huwelijk met de dominante Alain. Colette weet Annies innerlijke conflict subtiel en overtuigend neer te zetten. De lezer voelt haar groeiende onbehagen en haar verlangen naar een authentieker leven.
De kracht van het boek ligt in de scherpe observaties van Colette over de sociale conventies en de beperkingen die vrouwen in die tijd ervoeren. De beschrijvingen van het mondaine kuuroord en het Wagneriaanse Bayreuth vormen een treffend decor voor Annies ontluikende rebellie. De ontmoetingen met Claudine, die inmiddels verzoend is met Renaud, spelen een cruciale rol in Annies transformatie. Claudine fungeert als een katalysator, die Annie aanzet tot zelfreflectie en het doorbreken van haar passiviteit.
Colette's schrijfstijl is, zoals altijd, elegant en levendig. Ze weet met rake details de sfeer en de personages tot leven te brengen. De vertaling van Gerda Baardman doet recht aan de subtiliteit en de humor van het origineel.
Ik zwijg, vol respect voor dat vertrouwen in de liefde en ook een beetje trots dat ik de enige, of bijna de enige, ben die de ware Claudine kent zoals ze is: hartstochtelijk, gedreven en wild als een jonge druïde.
In Bayreuth was ik bereid haar te gehoorzamen, ten goede of ten kwade. Nu kijkt ze me aan met die ogen waarin ik zo graag de glans weer zou zien waardoor ik in het Markgräfinpark werd verblind.
‘Claudine vertrekt’ is een waardige afsluiter van de reeks. Het is een boek dat niet alleen boeit door het verhaal, maar ook aanzet tot nadenken over de thema's van vrijheid, zelfbeschikking en de complexiteit van menselijke relaties. Het is een aanrader voor liefhebbers van Colette en voor iedereen die geïnteresseerd is in de psychologische ontwikkeling van een vrouw in een tijd van sociale verandering.
‘Claudine vertrekt’ is een prachtig en ontroerend boek dat de lezer lang bij zal blijven.
Je blijft nog een tijd denken aan de tijd waarin Colette het verhaal schreef en de plaats van de vrouw in de samenleving. Het is een waardige afsluiter van de Claudine-reeks en een bewijs van Colette's meesterschap als schrijfster.
De auteur:
Colette, voluit Sidonie-Gabrielle Colette (1873-1954) groeide op met haar broertjes en zusje in een dorpje in Bourgondië, in een huis vol honden en katten. Haar moeder maakte haar bewust van de wonderen der natuur – alles wat ‘ontkiemt, bloeit of vliegt’, hetgeen haar in haar verdere leven en schrijverschap zeer heeft beïnvloed.
Colette was een kleurrijk, excentriek en gepassioneerd mens, een vrouw die haar tijd ver vooruit was, die maatschappelijke stereotypen negeerde en alle etiketten afwees over wat een vrouw zou moeten zijn, net als George Sand vóór haar. Hoewel ze in zekere zin als feministisch kan worden beschouwd, was ze totaal niet politiek correct, liet ze zich geen label opdringen en hield ze zich verre van welke vrouwengroep dan ook.
In 2023 was het 150 jaar geleden dat de Franse schrijfster Colette (1873-1954) werd geboren. Om dit te vieren bracht Uitgeverij Van Maaskant Haun de daarop volgende jaren de Claudine-cyclus uit in een vertaling van Gerda Baardman.
De Claudine-cyclus
In 1893 trad Sidonie-Gabrielle Colette, die zich later louter Colette zou gaan noemen, in het huwelijk met de veertien jaar oudere romancier en literatuurcriticus Henry Gauthier-Villars (Willy) en vestigde zich in Parijs. Het huwelijk en de verhuizing zouden voor Colette het begin vormen van een literaire carrière, maar ook betekende deze omwenteling in haar leven het verlies van de contacten met haar moeder en de natuur, waar ze de rest van haar leven in haar literaire werk naar op zoek zou blijven.
Colette werd door Willy aangespoord om te gaan schrijven (ze leden aan geldgebrek, en hij vermoedde haar talent) en zo ontstonden tussen 1900 en 1904 vier min of meer autobiografische romans over allerlei aspecten van het leven van een jong meisje dat uitgroeit tot vrije vrouw: Claudine. De romans verschenen overigens niet onder haar eigen naam, maar onder die van hém, Gauthier-Villars.
De boeken waren onmiddellijk een groot succes, mede door de talrijke erotische taferelen, en ze werden spoedig ook op het toneel vertolkt.
Kort na het schrijven van de vierde Claudine-roman verliet Colette Willy, onder andere vanwege zijn ontrouw en de ontstane onenigheid over de auteursrechten, die hij zonder haar medeweten had verkocht.
De teleurstelling over haar gestrande huwelijk verwerkte ze later in La Retraite sentimentale (1907), een boek waarin ze met weemoed terugblikt op haar verloren jeugd.
Claudine vertrekt koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:
Boekgegevens
Titel: Claudine vertrekt
Auteur: Sidonie-Gabrielle Colette
Serie: Claudine (4)
Genre: literaire fictie
Uitgave: paperback, 180 pagina’s
Uitgever: Uitgeverij Van Maaskant Haun, december 2024
ISBN: 9789083310480
NUR: 302
Originele titel: Claudine s’en va Willy-Colette
Vertaald door: Gerda Baardman
Met dank aan Uitgeverij Van Maaskant Haun voor het toezenden van een recensie-exemplaar.
(bron info: Uitgeverij van Maaskant Haun)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.