Terug op de achterbank
“Ik ben tweeënveertig jaar, mijn relatie is voorbij en ik kom net uit een depressie. Toen mijn moeder vroeg of ik het gezellig zou vinden om mee te gaan naar een huisje in de Auvergne, heb ik ja gezegd.”
De hoofdpersoon in deze zwartkomische vertelling gaat op aandringen van een goede vriendin mee met zijn ouders op zomervakantie. Als vanzelf nemen zowel de zoon als de vader en moeder hun oorspronkelijke positie binnen het gezin weer in, alsof er niet een half mensenleven voorbij is gegaan. Terug op de achterbank observeert hij zijn ouders en ondergaat hij opnieuw de geborgenheid die het liefdevolle gezin hem altijd heeft geboden, maar ditmaal met andere ogen.
Mijn mening:
Een nostalgische trip met een vleugje melancholie
In ‘Terug op de achterbank’ neemt Olivier Willemsen ons mee op een reis naar het verleden. De 42-jarige, enigszins gebroken hoofdpersoon gaat op aandringen van zijn vriendin mee met zijn ouders op zomervakantie. Wat volgt is een tijd vol nostalgie, waarin de oude familiedynamiek weer tot leven komt.
Willemsens scherpe observaties en humoristische toon maken van ‘Terug op de achterbank’ een heerlijk leesbare roman. Hij beschrijft op treffende wijze de ongemakkelijke momenten, maar ook de momenten van pure nostalgie die de hoofdpersoon ervaart. De lezer kan zich niet anders dan identificeren met zijn gevoelens van heimwee en weemoed.
“Het was krokusvakantie. Hoewel mijn ouders het liever anders zagen, hadden ze geen andere keus dan me die week bij mijn oom en tante onder te brengen. Zelf reden ze dagelijks op en neer naar een hospice in de buurt van Eersel, waar opa zijn postzegelverzameling overdroeg aan mijn vader.”
Een van de sterke punten van de roman is de ontwikkeling van de personages. De hoofdpersoon leert zijn ouders in een nieuw licht te zien, en door hun ogen ziet hij ook zichzelf beter. De familiebanden worden sterker, en de lezer ervaart een gevoel van catharsis.
“Op het gigantische parkeerterrein van de supermarkt scant mijn vader een rij winkelkarren op achtergebleven munten. Natuurlijk doet hij dat. Alles wat hij doet is voorspelbaar. En als mijn leven zo doorgaat is het duidelijk wat er met mij zal gaan gebeuren. Ik zal geruisloos van een vrijgezel transformeren in een man alleen. Een man die zijn vaders postzegelverzameling en het ouderlijk huis overneemt tot er op een dag een bordje met de koop in de voortuin wordt gehamerd en ook de postzegels geen bestemming meer hebben.”
Al met al is ‘Terug op de achterbank’ een charmante en ontroerende roman. Het is een boek dat je meeneemt naar je eigen jeugd, en je aan het denken zet over de waarde van familie en de kracht van nostalgie.
De auteur:
Olivier Willemsen (Haps, 1980) groeide op in een dorp nabij de Duitse grens. Op zijn achttiende verruilde hij de sloten en weilanden voor de grachten en stenen van Amsterdam. Hij schrijft romans, korte verhalen en af en toe in de derde persoon. Zijn boeken worden uitgegeven door uitgeverij De Harmonie.
In 2022 schreef hij onder andere mee aan een libretto voor de Nationale Opera.
Olivier Willemsen schreef het duistere Morgen komt Liesbeth en het mysterieuze Roza. In Terug op de achterbank gooit hij het over een andere boeg. In humoristische scènes weet hij in deze roman de beklemmende consequenties van een gelukkige jeugd genadeloos aan de kaak te stellen.
Neem ook een kijkje op zijn website.
Eerder las ik van Olivier Willemsen een roman met thrillereffecten: Roza.
Terug op de achterbank koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:
Boekgegevens:
Titel: Terug op de achterbank
Auteur: Olivier Willemsen
Genre: literaire fictie
Uitgave: paperback, 160 pagina’s
Uitgever: Uitgeverij De Harmonie, april 2023
ISBN: 9789463361774
Met dank aan Uitgeverij De Harmonie voor het toezenden van een exemplaar.
(bron info: Uitgeverij De Harmonie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.