Een raadselachtig incident eind jaren vijftig eist de levens van negen jonge studenten. Het is een van Ruslands grootste mysteries.
Roza
Roza Andreja Onilova blikt terug op haar ontmoeting met een groep studenten, ruim vijftig jaar geleden. Ze slijt haar laatste dagen in een tehuis en denkt terug aan de negen studenten die ze enkele dagen voor hun dood ontmoet heeft. Roza maakt als twaalfjarige kennis met de leden deze Djatlovgroep wanneer deze bij haar in de klas komen vertellen over hun plan om de Otorten in het Oeralgeberte te beklimmen.
Deze Otorten worden door de plaatselijke Mansen (Mansi), De Cholattsjachl genoemd; de berg der lijken.
Het eerste deel wordt verteld uit het perspectief van de bejaarde vrouw. Je luistert mee als Roza haar zoon Albert vertelt over haar herinneringen over de onopgeloste dood van de negen jonge studenten in 1959. Dit deel beslaat de meeste bladzijden in het boek en het leest heerlijk!
In de andere drie delen lees je uit het perspectief van mensen die ook te maken hadden met deze Djatlovgroep, Albert of Roza zelf.
Roza en haar familie woonden indertijd in een eenvoudig boerenhuis (izba) waar ze droomde van een Olympische schaatscarrière. Het was een rustig leven en het bezoek van de studenten was een hoogtepunt, vooral omdat Roza stiekem een gesprek afluisterde vanuit haar geheime bergplaats onder de izba.
Roza vertelt de zoon van de plaatselijke slager, haar vriendje Boris, over hetgeen ze hoorde en al snel daarna verandert hun leven in een thriller.
Om hen heen worden mensen vermoord en zelf kunnen ze ternauwernood vluchten uit de voormalig Sovjet-Unie.
Roza spoelt aan op een klein eilandje voor de kust van de Verenigde Staten en wordt daar verzorgd door vuurtorenwachter Langlois. Om de een of andere reden brengt hij niet meteen de autoriteiten op de hoogte. Dit stukje uit het leven van Roza wordt heel mooi en sierlijk beschreven.
'Elke dag maakten ze samen een ochtendwandeling door het vochtige gras van de boomgaard. Langlois merkte dat ze het liefst op haar blote voeten ging. Ze leek van de zilte dauwdruppeltjes te houden, die op haar enkels meeliftten om verderop weer van haar af te glijden, en van de zoete geur die de zeewind onophoudelijk door de boomgaard blies.'
Albert vertelt dat zijn moeder soms niet eens meer weet wat ze 's middags heeft gegeten, maar over vroeger nog uitgebreid kan vertellen.
Ik vroeg me dan ook af in hoeverre hetgeen Roza haar zoon vertelde waarheid was. Maar Roza kent daarentegen details die niet verzonnen kunnen zijn.
Er blijven meer dan genoeg onopgeloste vragen over om verder te willen lezen.
De auteur heeft met Roza een heel groot vraagteken achtergelaten dat verpakt is in een roman met thrillereffecten. De omgeving en de personages worden duidelijk beschreven waardoor het verhaal lekker leest en geschikt is voor een breed publiek.
We zullen wellicht nooit weten wat er werkelijk gebeurde op de Djatlovpas in die winternacht in 1959. Veel vragen blijven onbeantwoord.
We kunnen alleen de hoop uitspreken dat Vadertje Tijd ooit antwoord zal kunnen geven op de vraag wat daar uit naam van Moedertje Rusland is gebeurd.
(foto © Adrie Mouthaan)
De auteur
Olivier Willemsen (1980) groeide op in het dorpje Haps aan de grens met Duitsland. Hij studeerde geschiedenis, is voormalig perschef en columnist van debatcentrum De Balie en debuteerde eind 2014 met de onheilspellende roman Morgen
komt Liesbeth.
In Roza, zijn tweede roman, geeft Olivier Willemsen wederom blijk van zijn fascinatie voor duistere geschiedenis.
Het Nederlands Letterenfonds kende hem in 2015 een van de acht debutantenbeurzen toe.
Roza koopt u bij uw lokale boekhandel of bij:
Boekgegevens
Titel: Roza
Auteur: Olivier Willemsen
Genre: roman, literaire fictie
Uitgave: paperback, 192 pagina’s
Uitgever: Uitgeverij De Harmonie, maart 2018
ISBN: 9789463360418
Met dank aan Uitgeverij De Harmonie voor het toezenden van een recensie-exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.