Vloedlijn
De vloedlijn of het vloedmerk geeft de lijn aan tot waar het water bij de laatste vloed reikte. Wie langs de vloedlijn wandelt, doet de mooiste ontdekkingen: zeewier, schelpen, schatten uit verre landen, afval. Alles wat we aan de zee geven, komt naar ons terug. De zee geeft en neemt. Zonder oordelen.
In de elf verhalen van deze bundel zwerven we als strandjutters langs de vloedlijn. Naast ons lopen mensen die iets verloren in de golven. Een vriend, een moeder, hun thuis, zichzelf.
Sommigen vinden hun kostbaarste bezit terug, anderen vinden een manier om verder te gaan, ook nadat de zee hun voetsporen uitwiste.
(bron: achterflap)
Mijn mening:
De elf verhalen in deze bundel hebben me ontroerd en een diepe indruk op me gemaakt.
In elk van deze verhalen kwam ik iets tegen dat heel bekend voor me was.
Het werkt bevrijdend.
De beschrijving van personages is zo beeldend dat ze werkelijk uit het leven gegrepen lijken te zijn. Het is alsof je naar een schilderij kijkt.
"Jeannes gezicht was een kaart van haar leven. De rimpels op haar voorhoofd ontstonden tijdens koude nachten waarop ze lag te wachten tot haar man dronken de trap op strompelde. De kraaienpootjes om haar ogen waren stille getuigen van het feit dat ze haar kinderen alles had willen meegeven wat ze zelf nooit had gehad. De rimpels om haar mond herinnerden aan de zeldzame maar intense momenten waarop Jeanne zich oprecht gelukkig had gevoeld."
In sommige deze verhalen komt het ook voor dat iemand op het verdriet van een ander goedbedoeld reageert, maar deze reactie is eigenlijk betuttelend en draagt niet echt bij aan de verwerking voor het verlies van de ander.
Verdriet mag genoemd en gevoeld worden.
Waarom denken we dat voor rouwverwerking een tijd staat? Dat is helemaal niet het geval: het duurt zolang het duurt en dat is normaal. Je hoeft je echt niet te verantwoorden. Als je dat voor ogen houdt, wordt alles draaglijker.
Leens Raats schrijft net zo soepel een verhaallijn van een vrouwelijk personage als van een mannelijke personage.
Zoals de zee geeft en neemt, geeft en neemt het leven ook.
Ik heb 'Vloedlijn' graag gelezen.
De auteur:
Leen Raats heeft Antwerpse en Noord-Brabantse roots. Ze woon in Belgisch-Limburg, waar ze opvalt door haar tongval en grote mond. Ze schrijft proza en poëzie sinds ze een pen kan vasthouden (dat moet ergens begin jaren negentig zijn geweest).
Haar werk werd bekroond in heel wat wedstrijden en gepubliceerd in verzamelbundels en literaire tijdschriften. Ze koos er bewust voor om deze verhalenbundel in eigen beheer te maken en uit ge geven. Momenteel werkt ze alweer aan haar volgende boek.
Eerder verschenen van Leen Raats:
Spoorzoeken, poëzie, eigen beheer
Barst, flitsverhalen, Uitgeverij Liverse
Troebel, poëzie voor windstille dagen, eigen beheer
Woudapen, een natuurdoeboek voor kinderen, eigen beheer.
(bron info: Leen Raats)
Vloedlijn koopt u via uw lokale boekhandel of via
Boekgegevens
Titel: Vloedlijn
Auteur: Leen Raats
Genre: verhalenbundel
Uitgave: paperback, 148 pagina’s
Uitgever: Leen Raats, 2018
ISBN: 979 08 25836 02 1
Met dank aan de auteur voor het gesigneerd recensie-exemplaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.