'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Ik was het duivelskind', geschreven door Angel van der Vecht & Maria Genova

maandag 29 november 2021

Ik las: 'Ik was het duivelskind', geschreven door Angel van der Vecht & Maria Genova

Ik was het duivelskind

Dit boek is het langverwachte en niet minder heftige vervolg op Het duivelskind, de bestseller met het levensverhaal van Angel. Over foute ouders en falende jeugdzorg.

Iedere lezer huilde op een andere pagina.

Angel is een meisje dat van jongs af aan misbruikt en mishandeld wordt door haar ouders. De psychische en lichamelijke gevolgen zijn enorm. Jarenlang worstelt Angel met een groot trauma en met de zelf opgelegde plicht om te zwijgen. Van hulpverleners krijgt ze te horen dat er niets te doen is tegen haar slapeloosheid en gruwelijke nachtmerries met flashbacks naar haar jeugd.

(Fragment)

‘Mijn ouders zeiden dat ik slecht zou zijn; er zou nooit iemand van me houden. Ik geloofde dit onvoorwaardelijk, want als je je ouders niet kunt vertrouwen, wie dan wel? Mijn vader mishandelde me waar anderen bij waren. Geen enkele volwassene greep ooit in. Het versterkte mijn gevoel dat ik een duivelskind was.’

Angels ervaringen met misbruik en geestelijke vernedering zijn helaas voor veel vrouwen herkenbaar. Angel beschrijft schrijnende voorbeelden de machteloosheid van de hulpverlening. Politieagenten helpen als ze haar radeloos en verward op straat vinden. Buren denken dat ze een crimineel is. Want waarom staat er zo vaak een politieauto voor de deur? Wanneer er een hulpverlener verschijnt die haar werkelijk wil helpen, keert de vechtlust in Angel terug. Met veel doorzettingsvermogen doet ze dingen waar ze vroeger bang voor was. Beetje bij beetje groeit haar zelfvertrouwen. Grappige en intens trieste momenten wisselen elkaar af in dit boek dat ontroert en inspireert.

Karin Bloemen, zelf slachtoffer van misbruik, schreef het voorwoord.

INKIJKEXEMPLAAR

Angel van der Vecht (pseudoniem van Angélique van Deursen, 1970) heeft een veelgelezen blog en verzorgt presentaties voor diverse maatschappelijke organisaties. Ze schreef dit boek met medewerking van schrijfster en onderzoekjournalist Maria Genova (1973). Maria Genova ging op zoek naar de feiten.

Mijn mening:

Neem de woorden van Karin Bloemen in het voorwoord ter harte en denk niet dat het wel mee zal vallen. Niets mag achterwege blijven om misbruik en incest bespreekbaar te maken; mensen worden tenslotte totaal kapot gemaakt.

“Om dit boek te kunnen lezen moet je sterk in je schoenen staan. Je moet proberen oprecht te begrijpen en te voelen wat de schrijfster zegt, en respect tonen voor de levenskracht om te willen blijven leven. Maar vooral liefde te voelen voor het kind dat we ooit allen waren, en dus ook Angel ooit was.”

Ondanks dat ik ‘Het duivelskind’ niet heb gelezen was hetgeen besproken werd in ‘Ik was het duivelskind’ goed te begrijpen. Het is duidelijk dat de hoofdpersoon als volwassene heel veel problemen heeft dankzij wat haar aangedaan is als kind.

De schrijfstijl van Angel is heel toegankelijk, waardoor het zware onderwerp voor de lezer enigszins te verwerken is.

Ik schrok enorm van de falende jeugdzorg, school, de familie die niets kan (of wil) zien; hetgeen Angel is overkomen zal zeker geen op zichzelf staand feit zijn. Naar mijn mening moet hier zoveel mogelijk ruchtbaarheid aan gegeven worden.

De cursief gedrukte stukjes zijn gebeurtenissen die Angel zich herinnert. Zelfs na een operatie ondergaan te hebben als volwassene herinnert ze zich dankzij een JJ-katheter het misbruik door haar vader als kind.

“Ik probeer zo min mogelijk aan het verleden te denken, maar veel ervaringen in het heden werpen me direct terug in het verleden.”

In het tweede deel van het boek schrijft Maria Genova over de feiten van seksueel misbruik. Bovendien lees je enkele interviews met deskundigen.

Wat mij enorm heeft geholpen is een toelichting bij de begrippen die samengevoegd als bijlage achter in het boek staat.

Het is duidelijk dat je niet weg moet kijken maar actief moet worden als je het vermoeden het van mishandeling of misbruik van kinderen hebt.

‘Ik was het duivelskind’ was voor mij een ware eye-opener waarin ook humor niet ontbrak. Ook hieruit spreekt de kracht van de auteur.

Volg om op de hoogte te blijven Angélique ook op Angelssite.