Migraine van Magritte
Boekgegevens
Titel: Migraine van Magritte
Auteur: Patrick Dooms
Genre: roman
Uitgave: paperback, 158 pagina’s
Uitgever: Uitgeverij Het Punt, oktober 2017
ISBN: 978 94 60793 63 9
NUR: 300
In deze roman lopen twee verhaallijnen door elkaar. René Magritte speelt in beide een prominente rol, waarbij feiten en fictie worden vermengd.
Het ene verhaal wordt verteld door Edward, een bijna tachtigjarige die in 1976 terugblikt op gebeurtenissen van meer dan honderd jaar geleden. Als jonge Vlaamse migrant in Charleroi, heeft hij René Magritte van dichtbij gekend. In zijn schriftje houdt hij zijn herinneringen bij aan de pesterijen waar hij vaak het slachtoffer van was.
Het andere verhaal speelt zich af in het nu. Het is dat van Emma en Sven, twee beveiligingsmensen in het Magrittemuseum in Brussel. Als jongste van het team trekken ze meestal met elkaar op. Emma heeft een oogje op Sven, die echter tot over zijn oren in de schulden zit.
Terwijl die twee jongeren, samen met enkele oude rotten op het vlak van bewaking én vervalsing, een kunstroof op stapel zetten om hun geldproblemen op te lossen, gaat het geplaag in het andere verhaal van kwaad tot erger. En trouwens, hoe zat dat nu precies met die zelfmoord van René Magrittes moeder? Daar heeft de vervalser in elk geval zo zijn eigen theorieën over.
Beetje bij beetje wordt duidelijk hoe de twee verhaallijnen met elkaar verweven zijn.
(bron: achterflap)
Mijn mening:
Voor in het boek schrijft de auteur:
'De meeste personages in deze roman zijn ontsproten uit mijn verbeelding. Ook de René Magritte die erin wordt voorgesteld is slechts een verzinsel van een personage dat op zijn beurt verzonnen is.'
Bovenstaande in acht nemende heeft Patrick Dooms een realistisch verhaal neergezet over de Magritte die hij in gedachten had tijdens het schrijven van ‘Migraine van Magritte’.
Hij hanteert een prettige schrijfstijl waardoor ik heb kunnen genieten van het verhaal.
‘Hier en daar zullen die verhalen en anekdotes gekleurd zijn. In tegenstelling tot oude foto’s, die de neiging hebben om te verbleken, durven herinneringen te versomberen. En sommige hebben bijna zeventig jaar liggen verdonkeren.’
De keuze voor de titel en de betekenis daarvan worden op de laatste bladzijde van hoofdstuk 26 duidelijk.
Bij de kennismaking van de lezer met Sven en de beschrijving van zijn Thaise bruid, kom ik een woord tegen dat ik hier niet had verwacht, namelijk: spleetogig.
Het maakt duidelijk dat Sven geen respect meer heeft voor zijn bruid, maar de keuze voor een andere omschrijving zou charmanter zijn geweest.
De wisselende verhaallijnen vormen geen beletsel om van het verhaal te kunnen genieten; de verhaallijn van Edward Verbist is cursief gedrukt, zodat er geen verwarring kan ontstaan.
De strijd tussen de Walen en Vlamingen wordt duidelijk beschreven door Edward Verbist. Deze strijd is tegenwoordig ook nog voelbaar. Brussel hoort bij geen van deze twee stukken België.
Er is sprake van een vorm van haat die vaak onder het mom van grapjes geuit wordt zodat niemand er echt op aangesproken kan worden.
Het veelvuldig gebruik van de Franse taal hoeft ook voor Nederlandse lezers geen belemmering te zijn; de betekenis wordt duidelijk tijdens het lezen.
Het is glashelder dat de auteur een kenner is van het werk van René Magritte en de tijd waarin hij leefde; veel van wat genoemd wordt is daadwerkelijk gebeurd in het leven van deze kunstenaar. Zijn werk 'Domaine Enchanté' in de Magrittezaal van het casino Knokke heb ik zelf kunnen bewonderen.
Het verleden en het heden komen op een onverwachte manier samen. Dat het op deze manier zou gebeuren had ik niet verwacht, dat is heel knap gedaan door Patrick Dooms.
Wat lijkt op een spannend avontuur mondt uit in een afrekening waarbij het laatste woord nog niet gesproken is.
Het verhaal heeft een open einde en laat daardoor je fantasie op volle toeren draaien! Wat weten we nog niet?
De mening van Emma, een van de hoofdpersonen:
‘Het was een mooi verhaal. Si non è vero è ben trovato’, wat zoveel betekent als zelfs als het niet waar is, is het een goed verhaal. Dat kan ik alleen maar onderschrijven.
In 2018 is het 120 jaar geleden dat René Magritte geboren werd en dat is een mooie gelegenheid voor het schrijven van deze roman waarin deze surrealistische grootmeester een belangrijk onderdeel is van het verhaal.
De auteur:
(foto: Uitgeverij De Punt)
Patrick Dooms schreef zowel thrillers als comedy voor radio en televisie, maar verdiende vooral de kost als copywriter in de reclame. Vandaag werkt hij als regisseur en scriptdoctor van radiospots. In zijn vrije tijd werkt hij als vrijwilliger en gids voor het Magrittemuseum in Jette.
Migraine van Magritte koopt u bij uw lokale boekhandel of bij
Met dank aan Uitgeverij Het Punt voor het recensie-exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.