Pogingen om iets van
het leven te maken
Het geheime dagboek
van Hendrik Groen, 83 ¼ jaar
Waar gaat dit boek
over?
Hendrik Groen mag dan
oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te
laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds
korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de
huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het
leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffie drinken achter de
geraniums en wachten op het einde?
In korte,
ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten
laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs
van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord.
Op de laatste dag van
het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit
charmante personage...
Wat
vond ik er van?
Met
de hand op mijn hart kan ik zeggen dat ik er van heb genoten!
Een
heerlijk boek om te lezen, doordrenkt met humor maar zoals ik het zie
ook met duidelijke boodschappen.
Voor
de politici die de zorg moeten regelen voor hoogbejaarden is de
boodschap dat ze niet moeten doen alsof deze mensen niet meer leven,
alsof ze allemaal al dementerend zijn en dat het dan niet meer
uitmaakt hoe men leeft.
Voor
de ouderen is de boodschap dat men moet leven zolang er (leefbaar)
leven is. Ook als je kwaaltjes hebt er het beste van maken.
Indien het mogelijk is samen met anderen die in hetzelfde bootje zitten genieten van de oude dag en je niets aan laten praten door anderen. Je leeft maar één keer.
Indien het mogelijk is samen met anderen die in hetzelfde bootje zitten genieten van de oude dag en je niets aan laten praten door anderen. Je leeft maar één keer.
Voor
de jongeren is de boodschap dat je met respect om moet gaan met
ouderen, zij hebben dat in ieder geval verdiend.
Het
was steeds moeilijk om het boek weg te leggen, ondanks de lekker
korte hoofdstukken die steeds één dag behandelen. Ik heb geboeid
zitten lezen over de oprichting van de rebellenclub, een besloten
vereniging met de naam Oud-maar-niet-dood (Omanido) en heb zitten
gniffelen bij het lezen van de doelen van deze vereniging. Er was
duidelijk over nagedacht!
De
eerste notitie van Hendrik is op 1 januari 2013. Hij zegt daar het
volgende:
'Ik
hou ook het komend jaar niet van bejaarden. Dat geschuifel achter die
rollators, dat misplaatste ongeduld, dat eeuwige klagen, die koekjes
bij de thee, dat zuchten en steunen.'
Op
31 december 2013 besef ook ik dat er een heleboel veranderd is
gedurende dat jaar. Tijdens dit jaar werd ik meegesleept in gevoelens van blijheid en trots maar er waren zeker ook
aandoenlijke momenten waarop het ouder worden met alle ongemakken
voorop stond.
Dit 'geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar' heb ik graag gelezen.
De auteur:
Hendrik Groen begon
zijn eerste dagboek op de literaire website Torpedo Magazine, waarna
Meulenhoff voorstelde er een boek van te maken. Het succes van
'Pogingen iets van het leven te maken' - er is een heuse
Hendrik Groen-fanclub, de vertaalrechten zijn verkocht aan meer dan
25 landen, en er komt een tv-serie - heeft hem geïnspireerd tot het
schrijven van een vervolg, dat begin 2016 zal verschijnen.
Zelf zegt hij over zijn
romans: 'Geen zin is gelogen, maar niet elk woord is waar.'
Titel: Pogingen iets
van het leven te maken
Auteur: Hendrik Groen
Genre: roman
Uitgave: paperback, 328 pagina's
Uitgever: Meulenhoff Boekerij BV
eerste druk juni 2014, vijftiende druk september 2015
ISBN: 978 90 29089 97 5
ISBN: 978 90 02301 66 3 (e-book)
ISBN: 978 90 29090 64 3 (grote lettereditie)
NUR: 301
Auteur: Hendrik Groen
Genre: roman
Uitgave: paperback, 328 pagina's
Uitgever: Meulenhoff Boekerij BV
eerste druk juni 2014, vijftiende druk september 2015
ISBN: 978 90 29089 97 5
ISBN: 978 90 02301 66 3 (e-book)
ISBN: 978 90 29090 64 3 (grote lettereditie)
NUR: 301
Tekening omslag ©
Victor Meijer
Met dank aan Uitgeverij
Meulenhoff voor het recensie-exemplaar
Zoals je dit boek beschrijft, kan ik me goed voorstellen dat je ervan genoten hebt en het moeilijk kon wegleggen. Lijkt me heel interessant om eens een kijkje te krijgen in een belevingswereld die ons - als we geluk hebben - allemaal te wachten staat.
BeantwoordenVerwijderenWant het is zo, wanneer je jong bent besef je onvoldoende dat je ooit - als je geluk hebt, dus - ook in deze levensfase terecht zult komen.
Inderdaad, die bezuinigingen op verzorgingstehuizen... ik vind dit een van de posten waarop absoluut niet bezuinigd mag worden. Mensonterend!
Dank je voor je reactie :-)
Verwijderen