woensdag 4 januari 2017

'De eikelraper', geschreven door Luc van Balberghe

Laat je verrassen door dit 'Verhaal zonder helden en zonder actie'

De eikelraper

Na een mooi voorwoord van de auteur wordt de lezer meegenomen naar het einde van de achttiende eeuw, de Franse Republiek.
Een zeventienjarige boerenzoon die onlangs wees geworden is door het kort na elkaar overlijden van zijn moeder en vader wordt door de dorpspastoor naar het klooster van Sint-Querculus gebracht. 
Deze jongeman vindt het ondanks zijn verdriet allemaal prachtig en droomt er van om abt te worden en later misschien wel paus!

In het klooster aangekomen ontmoet de jongen de Vader-abt en ziet in hem een indrukwekkende gestalte; groot, zelfbewust zoals een eik.
Deze Vader-abt houdt de touwtjes strak in handen in het klooster.
'Kennis was macht, maar kennis zonder inzicht was een gif. Het was beter om sommige gebeurtenissen te verzwijgen dan ze te laten interpreteren door een ongeoefende geest. Vader-abt wist precies wat goed was voor zijn kudde. En die kudde wist niet beter.'
Hij had al vaker ervaren dat mensen dachten dat ze een intellectueel waren omdat ze een beetje Latijn geleerd hadden. 

Voor deze jongen had de Vader-abt een lesje in nederigheid op het programma staan: eikels rapen!
Er gebeurt meer met de jongen dan hij zelf voor mogelijk had gehouden; deze opdracht maakt door de geroutineerde handelingen van dit schijnbaar geestdodend werkje onbewust zijn hoofd leeg. Door de herhaling van het eikelrapen lijkt het op een mantra waardoor hij heel relaxed is. 
Hij krijgt een andere, zeker geen alledaagse kijk op alles.

In het dorp wordt de geschiedenis van generatie tot generatie verder verteld;
de geschiedenis van het ontstaan van de abdij die een van de oudste van het continent was. De mensen wisten niet alles, maar wat ze niet wisten misten ze ook niet. Het respect voor de abdij voerde de boventoon in het dorp.

De jongen leert meer over de abdij van pater Sapientes (de wijze). Deze laat hem kennismaken met het werk van Dante Alighieri 'La divina commedia' waarin hij een fictieve reis beschreef door het hiernamaals: hel, louteringsberg en hemel. De jongen maakt een geestelijke groei door, mede dankzij het eikelrapen en de geruststelling dat hij voor vragen terecht kan bij pater Sapientes.
Het leven kabbelt door voor de jongen; inmiddels broeder Broeder genoemd en alles wat hij doet wordt steeds meer een liturgisch geheel. Hij ziet nog meer dan vroeger de hand van God in hetgeen om hem heen gebeurt.

Dit zou oneindig door kunnen gaan, zo lijkt het.
Lees verder en laat je verbazen door hetgeen deze auteur je voorschotelt. Je zult aan de bladzijden gekluisterd zijn omdat je te weten wilt komen hoe het verhaal over deze hoofdpersoon verder zal gaan.
Zoals de achterflap aangeeft heeft het onverwachte einde iets magisch realistisch.
Ik werd blij verrast door het meeslepende verhaal.

De auteur:

Luc van Balberghe (Mechelen, 1950) werkte jarenlang als journalist en directeur van een persagentschap. In een vorig leven trad hij nog op in circussen als illusionist. Tussendoor schreef hij meer dan 20 toneelstukken in de meest uiteenlopende genres. Zijn werken worden zeer regelmatig gespeeld, zowel in Vlaanderen als in Nederland.
Lees hier meer over hem.

De eikelraper koop je bij:
Mijnbestseller.nl/shop
bol.com

Boekgegevens:
Titel: De eikelraper
Auteur: Luc van Balberghe  
Genre: literaire roman
Uitgave: paperback, 145 pagina's
Uitgever: Mijnbestseller.nl, 2016
ISBN: 978 94 63183 65 9

8 opmerkingen:

  1. Tijdens het lezen van de recensie dacht ik dat dit boek niets voor mij zou zijn, maar toch was er een of andere verwachting, op het einde door jou ook aangegeven. Mijn nieuwsgierigheid gewekt, Mieke!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wel nieuwsgierig geworden ernaar.toch vraag ik me af of het 'thema' van het boek niet wat achterhaald is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het diepere thema van De Eikelraper moet je in het boek zelf ontdekken. Wat hier beschreven staat, is louter de tijdsituering en de locatie, maar dit is slechts 'decorum'. Het thema is van alle tijden en van alle plaatsen. Ik situeerde mijn boek in een abdij op het einde van de 18de eeuw, maar het verhaal zou zich net zo goed kunnen afspelen in de tempel van een vrijmetselaarsloge anno 2017.
      Ik neem aan dat de recensente hiermee akkoord kan gaan?

      Verwijderen
  3. Dat klopt helemaal, Luc. Dat is ook zoals ik het gelezen heb.
    Om alles in een recensie te openbaren is natuurlijk ook niet de bedoeling, maar ik kan je geruststellen Marcella; het thema is van alle tijden en op alle locaties te gebruiken.
    Dit is in een prachtig verhaal gegoten door deze auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn eerste langer reactie lukte niet als 'Plubiceren'.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.