'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: ' Tien jaar gevangen'

dinsdag 7 juli 2015

Ik las: ' Tien jaar gevangen' - Een schokkend en waargebeurd verhaal

Tien jaar gevangen

Op 6 mei 2013 werd er in de Amerikaanse stad Cleveland een afschuwelijk misdrijf ontdekt: drie jonge vrouwen waren ontvoerd door een man uit hun eigen buurt. Tien jaar lang werden ze vastgehouden, mishandeld en verkracht. Amanda Berry kreeg een dochter van hem.

Dit boek, geschreven door twee van de slachtoffers Amanda Berry en Gina DeJesus, vertelt het verhaal van hun strijd om te overleven, de onvoorstelbare martelingen en hun onverwoestbare hoop om gered te worden en terug te keren naar een gewoon leven. Hun verhaal wordt afgewisseld met verslagen van de hand van Mary Jordan en Kevin Sullivan, twee Pulitzerprijs-winnende journalisten van de Washington Post. Zij beschrijven de wanhopige pogingen van de familieleden en instanties om de vermiste vrouwen te vinden.

Een tijdje terug zag ik een gedeelte van de documentaire over deze gebeurtenis en was wederom geschokt. Ik had het al eerder gezien, maar het bleef indrukwekkend!

Het boek is goed te lezen door de goede schrijfstijl van de auteurs. Hierdoor valt dit gruwelijke verhaal niet al te zwaar op je maag. De zwart-wit foto's geven een kijkje in het verblijf waar de meisjes tien jaar opgesloten zijn geweest, hoe ze geprobeerd hebben er een 'thuis' van te maken en een leefbare situatie voor Jocelyn, het dochtertje van Amanda dat in gevangenschap geboren werd.

'Ik moet dat vaak uren achter elkaar doen. Ik moet in zijn schouders knijpen, en zijn rug en zijn stinkvoeten, alsof ik zijn slaaf ben. Maar het is draaglijker in huis als hij een goed humeur heeft, dus ik ga er geen ruzie over maken.'

Ariel Castro was de vader van een vriendin en tevens hun ontvoerder, degene die hen mishandelde en verkrachtte. Zijn verhaal, dat van Gina en het verhaal van Amanda zul je kunnen lezen in dit aangrijpend boek dat begint met een inleiding waarin je kunt lezen hoe Amanda en Gina omgaan met het bericht dat hun ontvoerder dood is. Hij heeft zelfmoord gepleegd.

De epiloog heeft als titel: 'Leren van Cleveland.'
In 2014 kwamen bijna tweehonderd onderzoekers, kinderartsen, antropologen, medisch onderzoekers, gedragswetenschappers en andere deskundigen op het gebied van vermiste kinderen in de buurt van Washington bijeen om te praten over de vraag: 'Doen we wel genoeg?'
Amanda en Gina komen nog een keer aan het woord. Ik las waardoor ze zo enorm dankbaar en optimistisch door het leven kunnen gaan. Ze willen uitdragen dat de hoop nooit opgegeven mag worden bij een vermissing. Neem niet na een aantal jaren aan dat de ontvoerde wel overleden zal zijn. Dat ontneemt hen alle hoop! Ze willen tenslotte weten dat ze gezocht worden!

Ik heb dit boek graag gelezen omdat het weer de kracht van de mens laat zien om te overleven, ook in zo'n vreselijke situatie.