'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las 'De vrouwen aan wie ik 's nachts denk' van Mia Kankimäki en werd een stuk wijzer

In het voetspoor van mijn heldinnen

De vrouwen aan wie ik ‘s nachts denk

Mia Kankimäki deed wat we allemaal wel zouden willen: reizen naar alle plekken waarover je ooit hebt gelezen. Ze pakte haar koffer en volgde de voetsporen van schrijfsters, ontdekkingsreizigsters en kunstenaressen, vrouwen die deden waar hun hart vol van was.

Karen Blixen, Artemisia Gentileschi of Alexandra David-Neel, allen toonden haar waardevolle levenslessen, zoals 'Put kracht uit je verwondingen' (Gentileschi), of 'De vraag is niet welke kaarten je krijgt, maar hoe je ze speelt' (Blixen), of 'Volg het pad dat voor je ligt. Gebruik je retourticket niet' (David Néel). Zo is De vrouwen aan wie ik 's nachts denk ook het verhaal van hoe Mia Kankimäki haar eigen angsten overwon.

De vrouwen aan wie ik 's nachts denk is een inspirerend boek, deels persoonlijke memoires, deels reisverhaal, deels biografie, dat je meevoert over de wereld in de voetsporen van negentiende-eeuwse ontdekkingsreizigsters als Nellie Bly, Mary Kingsley en Isabella Bird; van Karen Blixens koffieplantage in Kenia naar het Florence ten tijde van de renaissance van Sofonisba Anguissola en Lavinia Fontana; en naar het hedendaagse Japan van Yayoi Kusama.

(bron info: achterflap)

De vrouwen aan wie ik ‘s nachts denk is een boek wat ik niet had willen missen en dank Uitgeverij Orlando voor het recensie-exemplaar.

Het boek is onderverdeeld in 3 delen: Afrika, Ontdekkingsreigers en Kunstenaars en bestaat uit tien hoofdstukken.

Voor in het hoofdstuk lees je in cursief meer over de betreffende hoofdpersoon, hoe oud ze is, de geboorteplaats, haar familie en haar achtergrond.

Het is geen ‘even tussendoor’- boek omdat je werkelijk op reis gaat met de auteur. Mia Kankimäki neemt je mee niet alleen mee op reis door haar eigen leven, maar ook op reis door de levens van haar ‘nachtvrouwen’.

Neem gerust je tijd en geniet van hetgeen je leest.

“Sommigen leefden hun leven lang met hun moeder, velen van hen leden aan ziektes en hadden psychische problemen, maar allemaal hebben ze hun passie gevolgd en hun eigen keuzes gemaakt zonder acht te slaan op de verwachtingen van hun tijd.”

Tussendoor lees je brieven van de auteur aan de nachtvrouw waar dat hoofdstuk over gaat; alsof ze nog steeds in leven is. Maar dat is ze natuurlijk ook nog in de belevenis van Mia Kankimäki; ze is één van de vrouwen waar ze ook ‘s nachts aan blijft denken.

Maar ook brieven van een ‘nachtvrouw’ aan iemand anders zijn geen uitzondering.

De ‘adviezen van nachtvrouwen’ zijn er om gelezen te worden en om zeker niet te vergeten. Doe er je voordeel mee!

De auteur besluit om het middel tegen depressies van Isabella Bird toe te passen, bestelt tickets en voelt zich al meteen een stuk beter!

“In vroeger eeuwen konden vrouwen niet zomaar weg zonder begeleider of toestemming van hun man. Er zijn vrouwen geweest die alleen hebben kunnen reizen door zich als man te vermommen, bijvoorbeeld als soldaat of zeeman.”

De combinatie van de memoires over deze vrouwen en de reiservaring van de auteur is wonderlijk te noemen; wonderlijk in de vorm van uniek! Het is behalve een reis naar andere oorden ook een innerlijke reis van de auteur.

Mia Kankimäki speelt het klaar om je vanaf de eerste bladzijde aan haar lippen, of liever gezegd aan haar woorden te laten hangen.

Je ontmoet hier niet alleen de ‘nachtvrouwen’ maar leest ook over Lorenzo De Medici en andere mannen en hun invloed op het succes van een van deze vrouwen.

Dit boek leest als een avonturenroman en soms als een thriller. Bij dit laatste denk ik met name aan het leven van Artemisia Gentileschi (1593-1664).

De auteur heeft enorm veel onderzoekswerk verricht en laat ons nu meegenieten van het resultaat.

Ik ben werkelijk onder de indruk van hetgeen ik gelezen heb en het advies van de auteur op de laatste bladzijde is zeker de moeite waard.

“Dat schrijvers en kunstenaars op deze manier leven. Dat dit werk op deze manier wordt gedaan, ieder op zijn eigen manier, iedereen in gevecht met zijn eigen demonen, in zijn eigen atelier, zijn eigen plekje op de wereld, in zijn eigen stukje van de geschiedenis. En toch op een bepaalde manier samen: een web van al die letters, penseelstreken, goede en foute noten, wederzijdse inspiratie, utopische vergezichten, verrassende ideeën, tientallen georganiseerde of rommelige dagboeken, tasten in het duister, losse flodders en wanhopig doorwaakte nachten die onvermijdelijk boven onze dagen hangen als een wolk, of een droom, of als een enorm, onaantastbaar stuk landijs dat onontkoombaar wordt voortgestuwd.”

Ik heb ‘De vrouwen aan wie ik ‘s nachts denk’ graag gelezen en het gaf zeker stof tot nadenken.

INKIJKEXEMPLAAR

De auteur:

De Finse Mia Kankimäki (1971) zegde in 2010 haar baan op en reisde naar Japan om onderzoek te doen voor haar eerste boek over Sei Shōnagon, dat vervolgens werd bekroond met de prijs voor het Beste Reisboek van het Jaar, de HelMet prijs en de Otava Book Foundation non-fictie prijs. Ze woont momenteel in Helsinki.

De vrouwen aan wie ik ‘s nachts denk koopt u bij (de webwinkel van) uw lokale boekhandel of bij:

Boekgegevens:

Titel: De vrouwen aan wie ik ‘s nachts denk

Auteur: Mia Kankimäki

Genre: roman

Uitgave: paperback, 416 pagina’s