Auteur:
Theo van Rijn
Uitgave:
paperback, 136 pagina's
Uitgever:
LetterRijn, Leidschendam
Verhalenbundel
met 49 verhalen
ISBN:
978 94 918750 8 3
Over
de auteur:
Theo
van Rijn werd op 24 december 1956 geboren in Leidschendam. Hij is de
achtste van negen kinderen. Al van jongs af aan bleek hij te lijden
aan een totaal gebrek aan respect voor autoriteit.
‘Respect moet
je verdienen door je gedrag en niet door de maatschappelijke positie
die je bekleedt,’ was de vroegrijpe uitspraak die al op
dertienjarige leeftijd uit zijn mond kon worden opgetekend. Die
instelling zorgde ook voor een kortstondige carrière in het
dagonderwijs. Toen hij vijftien jaar oud was, kwam deze tot een
vroegtijdig einde. Zijn loopbaan in het avondonderwijs was
ruimschoots succesvoller en reikte uiteindelijk tot de studie
Nederlands Recht aan de Rijksuniversiteit in Leiden.
Schrijven
deed hij jarenlang alleen als het strikt noodzakelijk was. Dat
varieerde van boodschappenlijstjes tot bezwaarschriften. Een tijdlang
was hij politiek actief voor de SP en bemande het Leidschendamse
juridische spreekuur van die partij. Ook zat hij na de verkiezingen
van 1994 enige tijd in de gemeenteraad van zijn woonplaats. Het
duurde tot 2008 voordat het schrijven hem echt in zijn greep kreeg.
Na zijn debuut met een verhaal in ‘Mooie kerst achter de duinen’
had Theo de smaak te pakken. Hij organiseerde verhalenwedstrijden en
gaf de boeken in eigen beheer uit.
Daarnaast schreef hij gestaag
door aan een eigen repertoire met korte, humoristische verhalen. Dat
resulteerde in een tweetal bundels: Alle dagen zijn hetzelfde…
behalve vandaag (2010) en Vissen zonder aas (2011). Theo is columnist
bij volnieuws, recenseerde met enige regelmaat voor toneelblog.nl en
is freelancer voor Noordwijk Exclusief. Daarnaast is hij eigenaar van
uitgeverij
LetterRijn.
De
auteur ontpopt zich hier in 49 korte verhalen als een schep
observator en dit zijn waarnemingen vaak aan met de nodige eigen
verzinsels. De verhalen kenmerken zich door de droge humor en
scherpzinnige woordgrapjes. Wat is werkelijkheid en waar begint de
fantasie?
Dat
blijft vaak een raadsel. Wel zeker is het dat de verhalen de lezer
minstens achterlaten met een glimlach op het gezicht.
Mijn
mening over deze bundel:
Dit
is wat ik op facebook schreef nadat ik het laatste verhaal uit de
bundel gelezen had:
'Nog
enorm aan het nagenieten van 'De vrouwenfluisteraar en 48 andere
waargekleurde verhalen' van Theo
van Rijn.
Het zijn heel beeldend beschreven situaties, geweldig leuk om te
lezen. Niet alleen maar om te lachen, maar je kunt lachen in alle
vormen: glimlachen, grinniken, schaterlachen, bulderen van het lachen
en zo meer.'
Een
van de verhalen in de bundel, met als titel 'Zelfmoordenaar', brengt
je in een paar regels van een gevoel van spanning, via even
grinniken, en een gevoel van opluchting naar een gevoel van
medelijden.
Je
weet als lezer niet zeker wat wel en wat niet verzonnen is, maar het
laat een bepaalde indruk achter over de auteur. Een prettige indruk,
mag ik wel zeggen.
Prachtige
zinnen, zoals: 'Het is zondagochtend en de voordeurbel laat weten nog
intact te zijn. Ik ken dit soort onaangekondigde bezoekjes op de
vroege morgen eigenlijk alleen maar van de verkondigers van het ware
geloof.
Ik
besluit het belletje van de Jehova's, want die zijn het volgens mij,
mild te negeren.'
In
enkele verhalen laat Theo de werkelijkheid doorschemeren als hij
vertelt over een zwerver in een supermarkt. Helaas gaat het zo in
deze wereld.
Ik
kan nog lang doorgaan, maar alles is gezegd. Mijn voorstel is om de
bundel te gaan lezen en vooral blijven lachen.
Ik
waardeer deze bundel met 5/5 vette sterren.
Bibliografie
Theo van Rijn
Bundels:
Een
voorspoedig 1996 (eigen beheer, 1995)
Alle
dagen zijn hetzelfde... behalve maandag
(Free
Musketeers, 2010)
Vissen
zonder aas (Free Musketeers, 2011)
Bloemlezingen:
Het
Keerpunt (LetterRijn, 2012)
30
Openbaringen (LetterRijn, 2011)
Adrenaline
(LetterRijn, 2010)
Verhalen van de straat (LetterRijn, 2009)
Mooie
Kerst Achter De Duinen (RJR Publishing, 2008)
