Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte
Op mijn twintigste werd ik tot mijn grote verrassing in München op een toneelschool aangenomen en trok ik bij mijn grootouders in omdat ik geen kamer kon vinden. Het contrast tussen deze twee werelden had niet groter kunnen zijn. Hierover wil ik vertellen: over mijn boven alles beminde grootouders, met z’n tweeën gevangen in hun schitterende huis, en over hoe het is als iemand tegen je zegt: ‘Je moet leren met je tepels te glimlachen.’
Zijn grootmoeder, ooit zelf actrice, is nog steeds een diva. Zijn grootvader, een gepensioneerde filosofieprofessor, is een scherpe, intimiderende maar slechthorende man. Hun dagen zijn ingedeeld aan de hand van absurde rituelen waarin alcohol een belangrijke rol speelt. Met de dagelijkse afwisseling van het grootse maar vreemde leven van zijn grootouders en de net zo bedenkelijke gang van zaken op de theaterschool, vertelt Joachim Meyerhoff weer een voortreffelijk, ontroerend, grappig en raak verhaal. Een hommage aan zijn grootouders en een eerlijk verslag van zijn confronterende vlucht in acteren.
Mijn mening:
In dit boek geeft Joachim Meyerhoff goed weer hoe zijn leven bestaat uit verschillende werelden. Twee verschillende belevingsomgevingen waarin hij zijn leven leeft of toelaat dat het wordt geleefd door de omstandigheden. Hij voelt zichzelf niet, maar het is alsof hij naar zichzelf kijkt en dusdanig handelt. Zoals een toeschouwer van een acteur verwacht.
De auteur heeft zo een boeiende schrijfstijl, waardoor ik het boek in één keer uitgelezen heb en het genomineerd is om nog een keer gelezen te worden.
De aanwezige humor speelt in deze beslissing zonder meer een grote rol, zoals;
“Bij het afscheid sloeg ze me met zoveel geweld op mijn rug dat ik luid 'Au' riep, en daarna spuugde ze volgens een oud ritueel in de toneelwereld drie keer over mijn schouder en riep: 'Toitoitoi!'.
Eigenlijk spuug je niet echt, maar suggereer je het alleen door het geluid na te doen. Maar mijn grootmoeder hield niet van simuleren. Ze spoog de klodders als een lama over mijn schouder. Omdat ze kleiner was en niet goed mikte, vlogen er ontelbare spuugdeeltjes op mijn T-shirt.” Je ziet dit gebeuren, terwijl je leest.
Door zijn openheid en eerlijkheid is het een prachtig verhaal geworden, doordrenkt met herinneringen aan zijn ouders en vooral zijn grootouders.
Vooral de genegenheid waarmee hij schrijft over zijn grootouders heeft me ontzettend ontroerd.
Zijn grootouders blijven voor hem ook na hun dood het meest aanwezig in zijn overdenkingen van deze tijd uit zijn leven.
De duidelijke manier van beschrijven zorgt er voor dat de lezer als het ware meekijkt door de ogen van de auteur, waardoor je heel dichtbij komt.
Zijn zinnen zijn kort en krachtig, maar soms wat langer als dat nodig is door de situatie of de aard van het karakter. De een is tenslotte niet de ander. De auteur heeft de vrijheid genomen om het verschil aan te geven.
De keuze voor de titel is voor mij heel vanzelfsprekend. Het betreft een regel uit de tekst van een theaterstuk van Werther. Omdat de hoofdpersoon om Werther te kunnen spelen (in het theater) de tweespalt in zichzelf accepteert. Daarover gaat het in het hele verhaal. Bovendien zijn er mogelijkheden die duidelijker worden voor de hoofdpersoon.
De auteur heeft me wederom ontroerd en verbaasd. Ik heb het boek ontzettend graag gelezen.
De auteur:
Joachim Meyerhoff (1967), Duits acteur en auteur, werd in 2007 tot toneelspeler van het jaar verkozen. Momenteel maakt hij deel uit van het ensemblegenootschap van het Wiener burgtheater. In zijn persoonlijke zesdelige cyclus Alle Toten fliegen hoch trad hij op als verteller en zo ontstond het idee voor zijn romans, die stuk voor stuk enorme bestsellers in Duitsland zijn.
Voor zijn debuutroman Alle Toten fliegen hoch werd hij in Amerika bekroond met de Franz-Tumler-Literaturpreis 2011 en de aanmoedigingsprijs van de Bremer Literaturpreis 2012.
Reserveer dit boek bij uw lokale boekhandel of bij:
Boekgegevens:
Titel: Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte
Auteur: Joachim Meyerhoff
Genre: literaire roman
Uitgave: hardcover, 320 pagina's
Uitgever: Uitgeverij Signatuur, maart 2016
ISBN: 978 90 56725 51 8
ISBN: 978 90 44974 93 5 (e-book)
NUR: 302
Oorspronkelijke titel: Ach, diese Lücke, diese entsetzliche Lücke.
Alle Toten fliegen hoch, Teil 3
Vertaald uit het Duits door: Jan Bert Kanon.
De vertaler ontving voor deze vertaling een werkbeurs van het Nederlands Letterenfonds.
Eerder las ik van deze auteur:'Wanneer
wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest'
Met dank aan Uitgeverij Signatuur voor het recensie-exemplaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.