'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las een nieuw Arrowood-mysterie: De Moordput, geschreven door Mick Finlay

dinsdag 11 juni 2019

Ik las een nieuw Arrowood-mysterie: De Moordput, geschreven door Mick Finlay

De Moordput

De rijke Londenaren gaan met hun problemen naar Sherlock Holmes. De rest gaat naar Arrowood.

Samenvatting:

Het is 1896.

Sherlock Holmes heeft opnieuw de kranten gehaald door allerlei mysterieuze zaken op te lossen voor rijke Londenaren. Maar te midden van de arbeiderswoningen in Zuid-Londen houdt William Arrowood zich bezig met veel duisterdere, gewelddadigere en minder goedbetaalde zaken.

Arrowood is, naar eigen zeggen, zonder twijfel de betere detective, dus wanneer Mr en Mrs Barclay hem op het hart drukken hun ontvoerde dochter Birdie terug te vinden, is hij ervan overtuigd dat hij en zijn assistent dat zo voor elkaar hebben. Maar deze ogenschijnlijk eenvoudige zaak met één vermist persoon verandert algauw in een grootschalig moordonderzoek. Ver weg van de chique wijken is Arrowoods Londen er een van onverbiddelijke wreedheid, waar het kwaad erop wacht ontmaskerd te worden…

Mijn mening:

Mick Finlay neemt je vanaf de allereerste bladzijde mee naar het Londen van de 19e eeuw. De beschrijving van de omgeving is door het hele verhaal heen enorm knap gedaan, zodat het voelt alsof je naar een film kijkt:

"Zuid-Londen, 1896

Onder de schone schijn verbergt zich soms een verschrikking, zoals het geval was in de zaak-Birdie Barclay. Het nieuwe jaar was net begonnen, de modder in de straten was stijf bevroren, roetvlokjes dreven als zwarte sneeuw in de mist. Rillende paarden sjokten voorbij, onwillig naar onherbergzame oorden voortgedreven door norse mannen met rode koppen. Schooiers loodsten deftige burgers door de menigte in de hoop op een aalmoes... "

In De Moordput lees je vanuit het perspectief van Barnett: hij is de partner van Arrowood en op het eerste gezicht een stuk sympathieker dan zijn baas.

William Arrowood is privédetective en met de hulp van Barnett probeert hij de zaken op te lossen; meestal stellen deze niet al te veel voor en leveren ook niet veel op. De mooiste zaken gaan naar Sherlock Holmes en Watson. Zo nu en dan komt Sherlock Holmes ter sprake, maar dat gebeurt niet zo vaak dat het hinderlijk is. Ook Irene Adler passeert de revue.

Dit verhaal speelt zich een jaar later af dan Arrowood en is een vervolg. Maar dat neemt niet weg dat De Moordput goed als stand-alone gelezen kan worden omdat er veel achtergrondinformatie gegeven wordt.

Net als in het vorige boek is het duidelijk dat er veel achtergrondinformatie ingewonnen is door Mick Finlay, waardoor het een historisch sterk verhaal geworden is. Daar ben ik dol op!

Neem vooral ook even de moeite om na het einde van het verhaal Historische achtergrond en bronnen achter in het boek te lezen. Hetgeen je daar leest zal je verbazen!

De Moordput is een echte detective met een langzame start. De spanningsboog wordt goed opgebouwd, waardoor het tot het einde spannend blijft. Mede daardoor wil je als lezer steeds meer weten wat er precies aan de hand is.

Deze op het eerste oog eenvoudige zaak bleek toch ingewikkelder dan ik verwacht had. Mick Finlay is hier een gids voor de lezer door het Londen van de 19e eeuw. Deze stad en omgeving wordt aan ons getoond met al zijn misdaad, maar ook met de wilskracht van de mensen die er toen (over)leefden.

Ik heb 'De Moordput' graag gelezen.