'Bikkel' geschreven door Rudie Kagie

Auteur: Rudie Kagie
Genre: Literatuur, non-fictie
Uitgave: paperback, 206 pagina's
Uitgever: Uitgeverij Bert Bakker, onderdeel van Uitgeverij Prometheus
ISBN: 978 90 35137 561

Over de auteur:

Rudie Kagie (1950) is redacteur van Vrij Nederland. Hij werkte in 1980 als dagbladcorrespondent in Paramaribo, totdat hij werd opgepakt vanwege vragen die hij de militairen had gesteld over de dood van Fred Ormskerk.

Dit schreef VN over hem:

Quote:
“Rudie Kagie (1950) schreef in februari 1972 zijn eerste stuk voor Vrij Nederland, maar wachtte twintig jaar (tot 1992) voordat hij besloot zijn bloeiende praktijk als freelance journalist in te wisselen tegen een redacteurschap van VN.
Kagie is een allround verslaggever van de oude stempel. Zijn brede interesse blijkt uit de meer dan dertig boeken die hij over uiteenlopende onderwerpen publiceerde, waaronder 'Boudewijn Büch, verslag van een mystificatie' (2004) en'De socialisten, achter de schermen van de SP' (2004). In het voorjaar van 2006 verscheen 'De eerste neger, reconstructie van een verbazing' .
Recentelijk publiceerde hij 'Privacy. Hoe Nederland verandert in een controlestaat' (2010) en het autobiografische 'Schuifkaas. Relaas van een reünie'(2011). “ Unquote.

Er is veel werk van zijn hand gepubliceerd, waaronder:

• Het onderwijs overmeesterd? Balans van 5 jaar ouderparticipatie (1974) (brochure)
• Het geluk van de brave burger (1975)
• Rood beleid in krisistijd (1976)
• (Asbest(ose) (1976) (brochure)
• Arbeid maakt ziek: de relatie werken—gezondheid (1977)
• Kan het u wat schelen?: 3 jaar Jan Dobber peuterschool met onderwijsexperiment en ouderparticipatie (met Pieter Elberts) (1978)
• Het gezin gaat verhuizen naar een ander land (met Arend Veenstra) (1978) (brochure)
• Dit is Osman Özturk (1979)
• Op eigen kracht: zelfhulp en zelforganisatie in Nederland en West-Duitsland(1979)
• Een gewezen wingewest : Suriname voor en na de staatsgreep (1980)
• Eenoudergezinnen : de emancipatie van een minderheidsgroep (met Suzanne Baart) (1981)
• Ongeschoolde arbeid (met Nic Bakker) (1981)
• De laatste kolonie : de Nederlandse Antillen : afhankelijkheid, belastingprofijt en geheime winsten (1982)
• Bikkelharde boys en hun sportieve passies (1982)
• Jong (met Han Singels) (1985)
• De kinderbeschermers (1986)
• Ooitgebeurd : schrijvers vertellen, vertellers schrijven over wat ze echt beleefden (met Silvester Brobbel) (1986)
• Berichten uit Hollands gastenboek over de werkomstandigheden van buitenlandse arbeiders (1987)
• Hotelleven (1987)
• De eerste neger : herinneringen aan de komst van een nieuwe bevolkingsgroep (1989)
• Met de beste bedoelingen : tijdsbeeld van jeugd, beleid en samenleving (1991)
• De papieren heilstaat : Albanië, verslag van een ontgoocheling (1992)
• Een passie voor New York (1993)
• Marco! : de zanger, zijn lied en zijn leven (met Sjoerd de Jong) (1997)
• De verboden saxofoon : over muziek & censuur (2000)
• 24 uur : hoe Nederland de vrije tijd ontdekt (2002)
• Boudewijn Büch, verslag van een mystificatie (2004)
• De socialisten : achter de schermen van de SP (2004)
• Boeren van Amsterdam (met Rachel Corner) (2005)
• De eerste neger (2006) gedeeltelijk eerder verschenen in De eerste neger 1989)
• Privacy : hoe Nederland verandert in een controlestaat (2010)
• Schuifkaas : relaas van een reünie (2011)

Samenvatting:

De illustere Surinaamse militair Fred Ormskerk (1923-1980), bijgenaamd Bikkel, woonde na zijn pensionering korte tijd in Nederland. Hij kon niet aarden en wilde terug, vooral nadat Bouterse en zijn kameraden hun 'sergeantencoup' hadden gepleegd. 'Ik ben een god voor die jongens,' zei Ormskerk in een interview. Toen hij opdook in zijn geboorteland, wekte dat argwaan bij het militair gezag. Wat kwam hij precies doen? De oud-adjudant werd opgepakt en in de kazerne zo hardhandig verhoord dat hij het niet overleefde. De officiële lezing was dat Ormskerk op het punt had gestaan om met een huurlingenleger de macht over te nemen. De formele doodsoorzaak was: levenloos aangetroffen in de cel. Zo stapelden de leugens zich op. Achteraf blijkt de moord op Ormskerk een keerpunt in de geschiedenis van de jonge republiek Suriname. Op het brute optreden van militairen tegen opponenten stonden geen sancties. Het geweld escaleerde, met als dieptepunt de Decembermoorden op vijftien prominente Surinamers in 1982.
Ormskerk deed 'frontervaring' op in Nederlands-Indië. Hij voedde zijn kinderen op volgens de regels van militaire discipline. Uiteindelijk zou hij worden doodgeknuppeld door 'jongens' die hij zelf had opgeleid. Deze reconstructie van zijn leven kan worden opgevat als een allegorie over loyaliteit en verraad.

Wat ik er van vond:
Ik mocht dit boek lezen van Uitgeverij Prometheus. Toen ik aangaf bij Rudie Kagie dat ik begon met het lezen van dit boek gaf hij aan:
'Fasten your seatbelts, Mieke !'

Dat heb ik gedaan maar deze woorden konden me toch niet genoeg voorbereiden,
voor hetgeen ik te lezen kreeg !

Nog nooit eerder heb ik een overzicht onder ogen gekregen bestaande uit leugens, interpretaties door bewindslieden (die dat later weer herriepen), verraad en misdaden. Veelal in Suriname. Steeds verbaasde ik me over het gemak waarmee leugens werden verteld in de top van Suriname evenals het wegkijken van de Nederlandse overheid bij sommige gebeurtenissen.
Het speelt zich af in 1980 en daarna.
Rudie Kagie was blij als verslaggever in Suriname te zijn na de coup. Hij had het naar zijn zin.
Er was veel nieuws over de militairen die de corruptie aan wilden gaan pakken en er waren nog meer onderwerpen, waar hij graag meer onderzoek naar wilde doen om daar weer over te berichten in de krant.

Kagie hoorde over een oud-militair, die in Ermelo (Nederland) woonde. Deze man, Fred Ormskerk, was opgepakt omdat hij het voornemen zou hebben om een tegen-coup te plegen en zelfs al een huurlingenleger en een wapenarsenaal daarvoor klaar had. Rudie Kagie kreeg te horen dat Ormskerk niet meer leefde en ging, zoals het een goed journalist betaamt, op onderzoek uit.
Dat had hij niet moeten doen, zo bleek later.
Onvoorstelbaar wat er gebeurde en nog steeds gebeurt. Ik ga er niet meer over vertellen.
Ik raad iedereen aan, die denkt dat het allemaal wel meevalt met de politieke spelletjes in Nederland en Suriname, om dit boek te lezen.

Ik waardeer dit boek met 5/5 sterren.

10 september 2013