'Stralende meisjes' van Lauren Beukes

Auteur: Lauren Beukes

Genre: thriller
Uitgave: paperback, 352 pagina's

Uitgever: Cargo, een imprint (handelsmerk) van Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam

ISBN: 978 90234 7999 4

Over de auteur: Lauren Beukes is geboren (5 juni 1976 Johannesburg) en getogen in Zuid-Afrika, en is van Franse en Nederlandse afkomst. Ze heeft een MA in creatief schrijven van de Universiteit van Kaapstad .Ze werkte tien jaar als freelance journalist, waarvan twee jaar in New York.Ze woont momenteel in Kaapstad met haar man, tv-regisseur Matthew Brown, en hun dochter. Ze is een schrijfster, een geprezen columnist, scenarioschrijfster en documentairemaker. Eerder publiceerde ze Moxylanden Zoo City (beide in het Engels te koop), waarvoor ze diverse prijzen won.

website: www.laurenbeukes.com

Facebook: Lauren Beukes
Twitter: @laurenbeukes

Samenvatting:

Harper Curtis vindt in 1931 de sleutel van een mysterieus huis, een krot dat is dichtgetimmerd, maar dat toegang biedt tot andere tijden. Maar de prijs voor het tijdreizen is hoog: om aan het huis te kunnen ontsnappen, moet hij ‘stralende meisjes’ vermoorden. Als Kirby Mazrachi in 1989 een brute aanslag op haar leven overleeft, beseft ze nog niet dat het dezelfde man is die haar in haar jeugd aansprak en zei dat hij terug zou komen. Ze gaat, als enig overlevend slachtoffer op zoek naar hen die het niet overleefden. In 1992 vindt ze het onmogelijke. Moorden verspreid over verschillende decennia, samen met bewijs dat gewoon niet écht kan zijn. Voor dit meisje, dat dood had moeten zijn, heeft 'onmogelijk', meer dan één betekenis.

Wat ik er van vond:

Het is zonder meer een origineel verhaal.
Harper kan via één van de kamers in het betreffende huis een tijdreis maken in Chicago tussen de jaren '30 en de jaren '90 van de vorige eeuw. Hij moet zich flink concentreren en stapt dan het gewenste moment binnen. Dit huis noemt Harper voortaan 'Het Huis'.
Het verhaal begint in 1931 en houdt op in 1993. Tussen heden en verleden worden steeds sprongen gemaakt. Harper springt in ieder hoofdstuk naar een andere tijd. Dit maakt het lezen wat moeilijker, het is meer een puzzel. Ik vond het teveel afleiden van het eigenlijke verhaal.
Van Harper komen we weinig meer te weten, dan dat het een soort loser is, geen familie en vrienden heeft en alleen maar in zijn ogen 'stralende meisjes' wil vermoorden, zodat hij weer opnieuw kan reizen in de tijd. Er wordt pas laat in het boek wat meer over het verleden van Harper verteld.

Een aantal moorden van de hand van deze Harper, worden helemaal niet ontdekt en sommige worden weer niet aan eenzelfde moordenaar gelinkt, omdat de misdaden zoveel jaren na elkaar gepleegd zijn. Het is een ongrijpbare misdadiger.

Kirby heeft hij voor dood achtergelaten en dat is een fout die hij niet had moeten begaan.

'Ze ligt daar maar en wacht op de dood. Tot de pijn stopt. Maar ze gaan niet dood en de pijn stopt niet. En dan hoort ze Tokyo zacht brommen, alsof hij ook niet dood is, en ze begint pisnijdig te worden. Hij kan godverdomme de klere krijgen.'

Zij zal uiteindelijk op onderzoek uit gaan, maar niet meteen. Dan en Kirby ontmoeten elkaar bij de krant waar ze werken, hebben interesse voor elkaar, waardoor iets moois tussen hen ontstaat. Kirby vertelt Dan dat ze zich herinnert dat ze het kleine plastic paard gekregen heeft toen ze een klein meisje was en Dan gaat met haar op onderzoek uit.
Ik vond het een erg onduidelijk einde hebben en had een heel ontevreden gevoel toen ik het
boek weggelegd had.
Wellicht was het de bedoeling van de schrijfster om de lezer verbaasd achter te laten?

Ik waardeer dit boek met 3/5 sterren.

 8. sep, 2013