'Sophie - Genius Loci' door Anne Vellinga

Auteur: Anne Vellinga

Genre: roman

Uitgave: paperback, 316 pagina's
Uitgever: Uitgeverij Bagage, november 2013
Omslag: Frans Reijers, www.stiptweb.nl

ISBN13: 978 94 91880 00 1

Over de auteur:

Anne Vellinga (1951) woont en werkt in Hoorn. Al tijdens haar jeugd en later in haar loopbaan als onderwijzeres kwam haar talent voor het schrijven en vertellen van verhalen aan het licht. Ze schreef onder meer veelgelezen columns in het Noordhollands Dagblad. Haar blogs op www.annevellinga.nl werden in korte tijd door meer dan 15.000 bezoekers gelezen. ‘Sophie – Genius Loci’ is haar debuutroman. 

Anne over zichzelf op haar website http://www.annevellinga.nl/ (kijk daar ook even rond)

'Mijn passie is het avontuur van het gewone leven, maarrrr zo gewoon is dat niet!

Ik verhaal hierover in columns, gedichten, korte verhalen en romans.

Onder Columns vind je een selectie van columns die ik de afgelopen tien jaar voor het NHD schreef. In mijn Blog lees je actuele gebeurtenissen en ontwikkelingen.

Ik ben een scharrelaar, jager en fantast. Overal vind ik wat, een gemummificeerde hagedis, een boomstronk, kapotte kopjes, lapjes stof, papier, kralen. Daar ga ik mee aan de gang. Collages, mozaïeken, objecten.

Mijn leven begon in 1951 met mijn geboorte in West Kapelle, waar de vuurtoren lichtflitsen stuurde door de nacht en de molen haar wieken draaide. Paarden klepperden over de keitjes en trokken karren beladen met zwarte steenkool en muffe aardappelschillen.

Sindsdien heb ik allerlei studies en werk gedaan en in ontelbare huizen gewoond in bijvoorbeeld Tiel, Groningen, Arnhem, Amsterdam, Alkmaar. Mijn kleinste huisje was in Beek, een diepe kast waar net een matras en een tafeltje in pasten, maar wel met dakvenster naar de sterrenhemel, mijn grootste huis was Villandry, een imposant gebouw in een bos bij Nijmegen, waar ik woonde en lesgaf.

Wat mij boeit is de geheimzinnige samenhang tussen de plek waar je leeft en het avontuur van je leven. Het zit hem in de zee, die vloeibare grens die je niet overschrijden kunt, de rivier de Waal, komend van verre en verdwijnend in de verte, de Nijmeegse heuvels met hun uitgestrekte wouden en verscholen daartussen diepe leemkuilen.'

Samenvatting:

Columniste Sophie woont in Amsterdam met Otto, die filosofie studeert. Wanneer hij onverwacht hun langdurige relatie verbreekt, valt de bodem weg onder haar bestaan. Omdat ze de inspiratie voor haar dagelijkse column kwijt is, gaat ze op zoek naar een andere plek waar ze kan schrijven.
Sophie's innerlijke zoektocht voert haar, via een verlaten boerderijtje in de Betuwe en herinneringen aan haar jeugd in Nijmegen, naar Duitsland. Tijdens haar onverwachte verblijf in het ruige Fichtelgebirge valt alles op z'n plek en wordt Sophie uitgedaagd om te gaan staan voor wie ze is.

Mijn mening:

Een heel mooi verhaal waarin je mee op reis gaat in de belevingen van de hoofdpersoon, Sophie.
Omdat het heel nauw komt dat je elk woord in je opneemt om het verhaal goed tot zijn recht te kunnen laten komen, is het absoluut geen boek om even tussendoor te lezen. 
Het is een boek dat het verdient om in alle rust gelezen te worden. Je wilt tenslotte niets missen van de gedachtegang van Sophie. Ze springt vaak in tijd terug met haar innerlijke zoektocht. 
Het werkt niet storend tijdens het lezen, maar verklaart veel.

De sierlijke manier van schrijven, beschrijven en omschrijven van alles is heerlijk om te lezen.
Je ziet alles voor je ogen gebeuren wanneer je leest hoe Sophie bedenkt hoe haar omgeving er uit moet zien als ze een boek gaat schrijven:

'Ik zie wat mij ontbreekt. Een wit boerderijtje met rieten kap en blauwe luiken. Een eiken tafel achter een roederaam, met uitzicht op een bloeiende tuin vol vlinders en vogels, kippen en konijnen, een vijver met vissen en waterlelies, een bankje onder een overhangende treurwilg.'

en:

'Voldoende rust. Een hond, erop uit, samen. Thuiskomen. Kachel aan, een houtkachel met vlammen, kopje koffie, hond aan mijn voeten, bloemen uit eigen tuin in de vaas, appels van eigen boom op de schaal. Blik op oneindig en schrijven maar, een heel boek.'

Wanneer Otto, waar ze al jaren mee samenwoont de relatie verbreekt, denkt ze steeds meer aan hun verhouding en hoe zij daar in stond ten opzichte van hem en andersom.

Ook hoe de auteur de naam van een voormalig vriendin van Otto schrijft, is prachtig: Laaaaaura ! 
Je hoort het haar zeggen, smalend !
Heel mooi om te lezen vond ik ook de stukjes waar het over de hond van Sophie, als kind ging.

Er zitten ook hilarische beschrijvingen tussen. Sophie opent de deur van de ouderlijke slaapkamer:

'Mijn vader was misvormd. Er hing een bot uit zijn lijf, even dacht ik nog dat het een kluif van Finsjie was, maar toen mijn vader zich oprichtte om de deken te pakken , zag ik dat het vastzat aan mijn vader, het wanstaltige bot wees naar zijn navel.'

De laatste hoofdstukken had ik een brok in mijn keel. Ik was trots op Sophie, het was net of ik haar persoonlijke kende, zo was ik in het verhaal getrokken.

Ik kan wel door blijven gaan met opnoemen wat ik allemaal mooi vond, maar lees gewoon dit ontroerende, mooie, grensoverschrijdende boek !

Neem er zeker de tijd voor, je krijgt er zoveel voor terug !

Ik waardeer dit boek met 5/5 sterren.

4 december 2013