'De laatkomer' van Dimitri Verhulst

Auteur: Dimitri Verhulst

Genre: roman

Uitgave: Ebook 92 pagina's, EPUB met digitaal watermerk

Uitgever: Atlas Contact 2013
ISBN13: 978 90 25441 27 2
Ook als paperback en hardcover verkrijgbaar

Over de auteur:

Dimitri Verhulst wordt gerekend tot de beste schrijvers van Vlaanderen en Nederland. Hij debuteerde in 1999 en schreef sedertdien onophoudelijk romans, novellen, poëzie en toneel. Zijn werk verschijnt in meer dan 20 talen over de hele wereld. Met de klassieker 'De helaasheid der dingen' won hij de Gouden Uil Publieksprijs. De Engelse editie ervan werd door'The Irish Times' uitgeroepen tot een van de beste boeken van 2012. In 2009 won hij de Libris Literatuurprijs voor 'Godverdomse dagen op een godverdomse bol'.

Samenvatting:

Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn matte, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert. Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.


Mijn mening:

Eerder dit jaar heb ik nog wat meer gezien en gelezen over Dimitri Verhulst en zijn werk, waaronder:

De boektrailer van Atlas Contact:

http://www.youtube.com/watch?v=hSBzTHIuxyY

Nog een mooi stukje waar 'De laatkomer' en Dimitri Verhulst ter sprake komen:

http://boeken.vpro.nl/televisie/boeken/2013/19-mei.html

Bovenstaande was de reden dat ik 'De Laatkomer' graag wilde gaan lezen.
En dat heb ik met veel respect en plezier gedaan.

In eerste instantie moest ik stevig lachen na het lezen van bepaalde gebeurtenissen in het leven van de hoofdpersoon.
'Hoe bedenk je zoiets?' was een gedachte die bij me naar boven borrelde als ik dacht aan alle dementerende personen die ik kende en gekend heb.


Deze gedachte werd snel verdreven toen het me duidelijk werd dat het niet alleen maar een verhaal is om te lachen, maar waar duidelijk beschreven wordt hoe het er aan toe kan gaan, als je ouder wordt.
Soms wordt inderdaad over iemand gesproken alsof het onderwerp van gesprek zelf niet aanwezig is.
Soms wordt men in een bepaalde hoek gedrukt door de (ook vaak directe) omgeving terwijl het niet je eigen keuze zou zijn om deze weg in te slaan.
Enorm knap beschreven door deze auteur.
De weg die de hoofdpersoon koos wordt steeds begrijpelijker, het is geen opwelling, er is goed over nagedacht.

Ik vond dit verhaal een uiting van protest, maar zonder een spoortje van ironie .
Heel ontroerend bovendien !

Ik waardeer dit boek met 4/5 sterren.

27 november 2013